Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131011 Τραγούδια, 269512 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 μονόλογος (τέλος)
 καλημέρα... Δεν ξέρω τι γράφω πια...
 
Σε ώρες ακμής του πνεύματος και ανάτασης της ψυχής μου
Πάντα συλλάβιζα το αλφαβητάρι των άστρων
Κι έφτιαχνα λέξεις από φως και ουράνια χρώματα
Και μεθυσμένος από έπαρση καμιά φορά
Νόμιζα πως εγώ καθορίζω την εναλλαγή των εποχών μέσα μου
Πως κυβερνώ τις παλίρροιες και τις άμπωτες
Πως κρατώ στα χέρια μου τα ηνία του ήλιου
Κι είναι στο χέρι μου να σώσω ή να αφανίσω το μέλλον…

Μα σε ώρες παρακμής, κι απόγνωσης
Έκρυβα πάντα το πρόσωπό μέσα στις παλάμες μου
Ενστικτωδώς, κάνοντας την κίνηση άμυνας
Που συνηθίζεται από εκείνους που νιώθουν
Ένα μαχαίρι ορθωμένο πάνω τους
Σε μια παλάμη μίσους…

μιλώ εγωιστικά, το ξέρω, και συγχώρα με
Όμως πρέπει κι εγώ να τα μιλήσω όσα με πνίγουν
Να κοινωνήσω με τους οπαδούς των λέξεων
Όλα τα στάσιμα που με βαραίνουν
Όλα τα’ ακίνητα .

Τόση ώρα σου μιλώ στον ενικό, συγνώμη
Αν έχεις διαβάσει όμως τις λέξεις μου
Σε νιώθω αδερφό
Αφού έχω μοιραστεί μαζί σου
Άκρατους φόβους κι επιθυμίες αόριστες
Που μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις
Εσύ, που κάτω απ’ την επιφάνεια των λέξεων μπορείς
Να δεις ως τα βαθύτερα στρώματα της ψυχής μου
Γιατί εγώ την ποίηση την θεωρώ
πέτρα μες στο παπούτσι οδοιπόρου
που πρέπει να την βγάλει αναγκαστικά
Αν το επιθυμεί να προχωρήσει….



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
χρηστος καραμανος
03-12-2009 @ 22:10
μιλώ εγωιστικά, το ξέρω, και συγχώρα με
Όμως πρέπει κι εγώ να τα μιλήσω όσα με πνίγουν
Να κοινωνήσω με τους οπαδούς των λέξεων
Όλα τα στάσιμα που με βαραίνουν
Όλα τα’ ακίνητα .

ΩΡΑΙΟΣ Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ::up.:: ::up.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
03-12-2009 @ 22:34
Εσύ, που κάτω απ’ την επιφάνεια των λέξεων μπορείς
Να δεις ως τα βαθύτερα στρώματα της ψυχής μου
Γιατί εγώ την ποίηση την θεωρώ
πέτρα μες στο παπούτσι οδοιπόρου
που πρέπει να την βγάλει αναγκαστικά
Αν το επιθυμεί να προχωρήσει….

καλτάθεση !!!! υποκλίνομαι στον Ποιητή !!!! ::theos.::
Κ. ΞΕΝΟΣ
03-12-2009 @ 23:27
ΕΙΣΑΙ ΑΛΛΟς ΕΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ...........
ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΧΡΕΩΝΕΙ............
ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΦΩς ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ...............
Αλντεμπαράν
04-12-2009 @ 00:23
νομιζω ξερω τι γραφεις
εισαι ψυχοζωγραφος
αυτο το "να κοινωνησω με τους οπαδους των λέξεων" ανάγκη αδήριτη
αλλιώς θα καταπινεις αίμα
oneiropola
04-12-2009 @ 00:55
Δεν εχω λογια ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
efrosiba
04-12-2009 @ 02:18
Είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι, έλεγε κάποτε κάποια φωνή...Ετσι είναι Χρήστο...Κατάθεση ψυχής ο μονόλογός σου ::theos.::
ΚΑΡΑΝΤΙ
04-12-2009 @ 09:56
αδερφέ
Ελένη Σ.
04-12-2009 @ 11:27
Ναι Χρήστο, κάτω απ' την επιφάνεια των λέξεων...μπορώ να δω ως τα βαθύτερα στρώματα της ψυχής σου...και χαίρομαι που υπάρχουν τούτες οι λέξεις και χαίρομαι που υπάρχουν τούτα τα στρώματα της αλήθειας!!!
Δέσποινα1971
04-12-2009 @ 12:19
κάτω απ' την επιφάνεια των λέξεων
μπορείς να δεις ως τα βαθύτερα στρώματα υης ψυχής μου....


χωρίς να εκτεθούμε!!!!!!!!!
μπάβο Χρήστο!!!
ppoppo
08-12-2009 @ 05:18
Τόση ώρα σου μιλώ στον ενικό, συγνώμη
Αν έχεις διαβάσει όμως τις λέξεις μου
Σε νιώθω αδερφό
Αφού έχω μοιραστεί μαζί σου
Άκρατους φόβους κι επιθυμίες αόριστες
Που μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις
::theos.::
τόσο οικείο και αληθινό ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο