Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χρυσαφί
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130617 Τραγούδια, 269433 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χρυσαφί
 ...περνά - περνά η μέλισσα...(ε)...
 

Χρυσαφί

Διάβαζε χρόνια για ταξίδια μακρινά
κι έτσι μια νύχτα που το φως δεν την κοιτούσε
στο μπαλκονάκι της σηκώνει τα πανιά
μα δε φυσούσε


Έλα καλέ μου απόψε να με παντρευτείς
βέρα στον άνεμο χαρίζει το κορμί της
και πώς αστράφτει τώρα ο δρόμος εραστής
στο χρυσαφί της



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 29
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
Αλντεμπαράν
04-12-2009 @ 02:14
Αχ!
yiannistellidis
04-12-2009 @ 02:17
geia sou efaki !!!!!!!!!!!!!!!!! poly poly wraio !!!!!!! ::theos.:: ::theos.::
Ιχνηλάτης
04-12-2009 @ 02:20
Υπέροχο!!!!
Το ταξίδι στα Κύθηρα!
Εστω και έτσι!
peiraiotissa
04-12-2009 @ 02:38
Στο χρυσαφί σου....ταλέντο!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.::
dante537
04-12-2009 @ 03:06
με τα μελισσόπουλα.....
χρυσαφένια γραφή!!!!!!!!!!!!!!! ::up.::
efrosiba
04-12-2009 @ 03:23
................ ::theos.::
Αγνή
04-12-2009 @ 03:35
όμορφα γραμμένο μα...
Έφη, αφού δεν φυσούσε
σε ποιόν άνεμο;;;;
νετη541
04-12-2009 @ 03:57
...σε ποιον άνεμο τι;...μιλά;...μα στον απόντα φυσικά...
Μνησαρέτη
04-12-2009 @ 04:20
Πανέμορφο!!!
Πανέμορφο!!!
Πανέμορφο!!!

(κατά τα λοιπά... αέρα στα πανιά μας...)
Αγνή
04-12-2009 @ 04:25
θέλει διόρθωση καλή μου
δεν στέκει ποιητικά
Μνησαρέτη
04-12-2009 @ 04:29
Είναι νοηματικά άψογο και τεχνικά άρτιο.
Περί "ποιητικών" στους άσχετους ...καλή μου.
Αγνή
04-12-2009 @ 04:32
Μνησαρέτη κομπλεξική ύπαρξη
και το δικό σου θέλει διορθώσεις
μα δεν έχω καιρό γιά πέταμα
Μνησαρέτη
04-12-2009 @ 04:34
Σωστά, στον χρόνο αυτό, πέταξε τα δικά σου.
Θα κάνεις καλό σε όλους
Αγνή
04-12-2009 @ 04:48
άντε, γιά να έχεις κάτι να ασχοληθείς, ψάξε μόνη
σου να βρεις τα πέντε σου λάθη στους κάτωθι
στίχους και προσπάθησε να τους συμμαζέψεις,
ναι; και μην μας πρήζεις μεσημεριάτικα, κάντο
αθόρυβα.

κι όσοι μασήσαν απ’ τη φάκα το τυρί
ξύπνιοι το παίξανε σοφοί και πονηροί,
έπεσαν θύματα της ίδιας τους της πλάνης.
Πιες τον καφέ σου κι έχει πάρει να βραδιάζει.
είναι γεμάτη η αγορά κι ας κάνει κρύο.

Μνησαρέτη
04-12-2009 @ 04:55
χαχα! μην πιάσω τ' αλόγατα απ' τη χαίτη...
πήγαινε στη δουλειά σου κοπέλα μου,
κι άσ' τα αυτά για καναν άλλον.

Ά! Ευχαριστώ για την ανάγνωση και μην κάνεις τον κόπο ν' αφήσεις σχόλιο, σήμερα τις σβήνω τις ηλιθιότητες.
Ιχνηλάτης
04-12-2009 @ 05:14
Ε καλά!!!
Μάτια βγάζει!!!!
Το πρώτο είναι η γενικευμένη ασάφεια!
(μασήσαν, παίξανε, έπεσαν, κι )

ΥΓραφη απάντηση για λόγους οικονομίας σχολίων:

(Είπαμε!! Δεν σε σώζω με τίποτα κι ας είσαι η πρωταθλήτρια της χαζομάρας)
Αγνή
04-12-2009 @ 05:01
αθανασία τάλε κουάλε ::laugh.::
βάλε κι ένα μεταξωτό φύκι γιά φιόγκο!

(Νέτη συγγνώμη, ό,τι σβήσεις θα το καταλάβω
μα ό,τι σου είπα το εννοώ)
Μνησαρέτη
04-12-2009 @ 05:02
Αν εννοούσες και τί εννοείς...
Ά, έχει άποψη κι ο Ρομπέν των Χαζών...
dimvel
04-12-2009 @ 06:00
Λευκόχρυσος ... γιατί έχει μια μελαγχολία...
Το βρίσκω εξαιρετικό !!!

Μπράβο Έφη !
artista_k
04-12-2009 @ 06:34
Αιντε στην υγειά μας... ::kiss.::
ΜΑΡΓΚΩ
04-12-2009 @ 07:28
ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΣΕ
ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΜΑΚΡΙΑ. Η ΑΓΑΠΗ ΟΜΩΣ ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
ΥΠΕΡΟΧΟ. ::up.::
arpistre
04-12-2009 @ 07:39
θα ήταν άδικο για τη δημιουργία αν δεν σχολίαζα, θέλοντας να μείνω έξω από την παραπάνω διαφωνία
στις δυό πρώτες αράδες άρχιζα να νιώθω την αγαλλίαση που σε πιάνει
όταν σε ρουφάει ένα καλλιτέχνημα
στο τέλος της ανάγνωσης είχα ανατριχιάσει ολόκληρη
με αυτή τη συγκεκριμένη οικονομία, θα το χαρακτήριζα σαν
πολύτιμο κόσμημα

πολυαγαπημένο
oneiropola
04-12-2009 @ 08:57
Χρυσαφί

Διάβαζε χρόνια για ταξίδια μακρινά
κι έτσι μια νύχτα που το φως δεν την κοιτούσε
στο μπαλκονάκι της σηκώνει τα πανιά
μα δε φυσούσε


Έλα καλέ μου απόψε να με παντρευτείς
βέρα στον άνεμο χαρίζει το κορμί της
και πώς αστράφτει τώρα ο δρόμος εραστής
στο χρυσαφί της
::up.:: ::up.:: ::up.::
χωρικός
04-12-2009 @ 10:12
ανατριχιαστικά όμορφο Έφη!!!
Τραγικό, αντί για τον άνεμο έχει τον δρόμο για εραστή...
(αν και χωρικος , κάποιο νόημα βγάζω από ποίηση, σε αντίθεση με μερικούς μορφωμένους) ::kiss.::
Ιππαρχος
04-12-2009 @ 12:35
Μ' αρέσει που χωράς χρόνια σε ένα στίχο και απλώνεις μια στιγμή στους υπόλοιπους...μου αρέσει που σε διαβάζω ξανά...
pithanos
04-12-2009 @ 19:04
όμορφο.. όμορφο! νομίζω το θυμάμαι..
λίγο σε είχα ανασκαλέψει..

(μα αν γηράσκω διδασκόμενος -συγχώρεσέ με-
και από σχόλια της Αγνής
.. κι όχι τα υπό λοιπά)
ΚΑΡΑΝΤΙ
07-12-2009 @ 11:57
συγκλονιστικό!!!

επισκέπτης
01-06-2012 @ 09:00
ο άνεμος κι ο δρόμος λοιπόν...
είναι πραγματικά υπέροχο...


::rol.::
αντικλείδι
01-06-2012 @ 12:36
Μπράβο, υπέροχο !

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο