Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο δειλός
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130632 Τραγούδια, 269439 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο δειλός
 
Σ’ ένα τραπέζι σιγοπίνει σιωπηλός
σ’ ένα «μπορεί» ευελπιστεί, σ’ ένα «μακάρι»
απόφαση ποτέ να πράξει δε θα πάρει
θα παραμένει αναποφάσιστος, δειλός.
Ξέρει καλά πως η ζωή δεν τον γουστάρει

Κιτρινισμένα έχει τα δόντια και τα νύχια
και τις ρυτίδες σαν παράξενη γραφή
προδίδοντας τα μυστικά με την αφή
και τα αισθήματα που τρέφει τα πιο μύχια.
Θα σκοτεινιάσει η κουρασμένη του μορφή

Με χέρι που τρέμει θα σηκώσει το κανάτι
θα μουρμουρίσει σιωπηλά μία ευχή
θα θυμηθεί μια περασμένη εποχή
το δάκρυ θα σκουπίσει από το μάτι.
Μην καταλάβουν πως διαθέτει και ψυχή

Πριν ξημερώσει θα πληρώσει βιαστικός
αθόρυβα θα σηκωθεί να πάει να φύγει
η αξιοπρέπεια που του’ μεινε η λίγη
ξάφνου ξυπνά και τον τυλίγει πανικός.
Ο ήλιος αδιάφορα προβάλλει αρχοντικός



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Έρωτας είναι να είσαι ευτυχισμένος με κάποιον, αγάπη να είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτόν
 
daponte
04-12-2009 @ 05:54
Πολύ ζωντανή περιγραφή! ::yes.::
martin luther
04-12-2009 @ 06:01
Εγώ ξέρεις τι λέω Δημήτρη ? ότι όλα αγάπη είναι, όταν γίνονται με αγάπη !!!! και η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ, άρα δεν μπορεί η αληθινή αγάπη ( γιαυτήν μιλάμε πάντα ) να σε κάνει δυστυχισμένο!! ::hug.::
Nikos Krideras
04-12-2009 @ 06:09
Εξαιρετικό ! ::up.:: ::up.:: ::up.::
dante537
04-12-2009 @ 06:11
ξάφνου ξυπνά και τον τυλίγει πανικός.
Ο ήλιος αδιάφορα προβάλλει αρχοντικός

πολύ καλή απόδοση.

Όσο για τον μαρτίνο λούθερο:
νά ταν η αγάπη ένα νερό που δεν τελειώνει,όλες οι θάλασσσες μαζί... ::up.::
νετη541
04-12-2009 @ 06:19
...χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω...
ΚατεριναΘεωνα
04-12-2009 @ 07:02
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
mytilinia
04-12-2009 @ 07:03
Δημήτρη ....υπέροχο....δειλός....εκείνος που αφήνει την ζωή του να προσπερνά.... ::blush.::
yiannistellidis
04-12-2009 @ 07:04
::up.:: ::up.:: ::up.::
isidora
04-12-2009 @ 07:53
ξάφνου ξυπνά και τον τυλίγει πανικός.
Ο ήλιος αδιάφορα προβάλλει αρχοντικός
::up.:: ::up.:: ::up.::
Helene52
04-12-2009 @ 08:11
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
oneiropola
04-12-2009 @ 08:43
::up.:: ::up.:: ::up.::
Ελένη Σ.
04-12-2009 @ 11:09
Ειδικά αυτός ο τελευταίος σου στίχος Δημήτρη μου, είναι πολύ «αρχοντικός»! Ο ήλιος μες στην αέναη αρχοντιά του φωτός του, ποτέ και καθόλου δειλός!!! Υπέροχο όλο!
Αλντεμπαράν
04-12-2009 @ 11:15
Γεια σου Δημήτρη μου έλειψες.
Πάντως μπορεί να είναι μόνο οργή οχί δειλία.
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-12-2009 @ 12:11
και τις ρυτίδες σαν παράξενη γραφή ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
04-12-2009 @ 13:04
καλησπέρα θα σου διηγηθώ την εξής σκηνή ...ταξιδεύουμε για Σπάρτη το απόγευμα ...είμαι στο αυτοκίνητο και δεν έχω ίντερνετ εννοείται..ανοίγω το κινητό μου βάζω την κάρτα απο το στικάκι και μπαίνω στους στίχους ...βρίσκω ημερομηνία και λέω στους παρευρισκόμενους και τώρα θα σας διαβάσω ποίηση ...κι αρχίζω δυνατά να απαγγέλω τους στίχους σου ...μην παρεξηγηθούν οι υπόλοιποι απο εδώ ε ? έτυχε και ήσουν ο πρώτος...θέλεις το σχόλιό τους ????
........................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: αυτό!!!!!!!! καλό βράδυ Δημήτρη
**Ηώς**
04-12-2009 @ 13:04
::theos.:: ::theos.:: ::up.::
Ιχνηλάτης
05-12-2009 @ 02:19
Είναι οι πτυχές που κρύβουμε όλοι μέσα μας
και δεν τολμάμε να συλογιστούμε!
Για τον καθένα μας μιλάει ο Δημήτρης.
Μια δειλία και μιά αγοραφοβία, άλλος λίγο άλλος πολύ
όλοι την έχουμε!
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο