| |
Και βέβαια θα τραβούσε η καρδιά μου
Να τραγουδήσω ένα τραγούδι
Που να μην είναι γιομάτο μίσος και θάνατο
Να τραγουδήσω ένα τραγούδι γιομάτο άνοιξη
Γιομάτο γαλήνη και φώς και χαρά
Να τραγουδήσω ένα τραγούδι γιομάτο τραγούδι
Να πώ στην αγαπημένη άνοιξε τις χούφτες σου
Και να απιθώσω τη φωνήμου
Σαν ένα νιοφούρνιστο ευωδιαστό ψωμί
Να της πώ σκύψε καλή το κεφάλι σου
Και να της ράνω τη φωνή μου
Οπως ραίνουνε μ’ανθούς λεμονιάς τον έρωτά τους
Θα τραβούσε η καρδιά μου να πώ ένα τραγούδι στη θάλασσα
Γιομάτο χαμόγελα σκορπισμένα στον άνεμο
Γιατί ο άνεμος πάει και βρίσκει όλους τους ανθρώπους
Γιμάτο φιλικές χειραψίες μοιρασμένες χωρίς μετρημό
Χωρίς λογαριασμό,γιατί η φιλία θα ρίζωνε σ’όλες τις καρδιές
Γιομάτο φτερουγίσματα αγάπης πα΄νω απο τα κεφάλια του φίλου
Του γείτονα του πατριώτη και του πατριώτη της άλλης πατρίδας
Και της άλλης και της παράλλης γιατί η αγάπη
Θάτανε για να ανθεί στις ψυχές όλων των ανθρώπων
Θα τραβούσε η καρδιά μουνα πώ ένα τραγούδι
Να πώ στον αγέρα ,στο δάσος στο βουνό
Ελάτε να παραβγούμε αν μπορείτε
Ελάτε να παραβγούμε η φωνή μου κι εσείς
Σε δύναμη και σε πνοή ,σε μουσική βαθιά σε ψήλος
Και παραβγαίνουμε κι αν νικηθώ
Γίνομαι ταπεινός και σιωπηλός και λίγο συντριμμένος
Όσο να πεί να τρικυμίσει μέσα μου το ερχόμενο τραγούδι
Κι αν νικήσω,μονάχα να νικήσω
Θάθελα κι εγώ να γράψω ποιήματα
Οπως οταν παίρνεις έβενο και φίλντισι και χρυσάφι
Και γίνεσαι χρυσικός και σκαλιστής και γίνεσαι μάγος
Οπως οταν παίρνεις μια κιθάρα και γίνεσαι
Νυχτερινός ονειροσκορπιστής και καρδιοκλέφτης
Οπως οταν βάζεις ένα σπόρο στο χώμα και περιμένεις
Οταν ρίχνεις πεντόβολο στο γιαλό κα περιμένεις
Οταν η μάνα χτενίζει τα μαλλιά της κορούλας της
Οταν η κοπελιά κεντά το καινούργιο της φόρεμα
Ή και μονάχα οπως οταν θρείς μες στη φούχτα σου το αστάχυ
Και σκύβεις θαμπωμένα μάτια και μετράς
Μια μια τις στάλες που απ’τον ήλιο εσταλάξανε
Ή και μονάχα οπως οταν κάθεσαι το γιόμα
Στο παραθύρι του σπιτιού σου και κοιτάς
Το δρόμο που διαβαίνει ,καθως ήσυχο ποτάμι
Ή και μονάχα σαν γεύεσαι στον ύπνο σου
Το πως σταλάζει γύρω σου,το πως σταλάζει μέσα σου η ζωή
Ναι το λόγο μου ετούτο απο δώ θ’αρχινήσω
Ρίξε ρίζα στη γή μας φωνή μου κι ανέβα
Πρώτα εσένα μάνα θα βλογήσω
Και κατόπν εσένα αγάπη χρυσοφλέβα
Μαλακώνει η ψυχή μου και φορτώνεται μέλι
Μολις μέσα της κλείσει εσένα που θέλει
Πάρε αγάλια ψυχή μου κι οπου φέρει οπου βγάνει
Το στενό καλντερίμι που δροσάτο κυλάει
Σ’ερημιά θα σε πάει σε πολύβουο χάνι
Σε πλατεία σε κήπο,πάρτο κι οπου σε πάει
Μες στο δείλι ξομπλιάζει μια μελένια οπτασία
Ονομάτισα ως πρέπει πρώτα εσένα ελπίδα κι ευτυχία
Λέω τα πλούτη σου όλα και τρέμει η φωνή μου
Τις τόσες σου χάρες και τα τόσα σου κάλλη
Ηλιοφίλιτη αγάπη πανωραία καλή μου
Που σα ρόδο ανθίζεις στην ελληνική την αγκάλη
Που σα ρόδο ανθίζεις στη ζωή μου και μένα
Και μοσκιές μου γεμίζεις τη ψυχή και τα φρένα
Κι ας μην πούν πως το τραγούδι αυτό δεν σου ταιριάζει
Τέτοια ώρα σκοτεινή που τα στήθια μου πνίγει
Λέω εκείνο που μένει και που μόνο θ’αλλάζει
Στο καλύτερο πάντα σαν ο καημός μου θα φύγει
Γιατί οι καημοί θε να φύγουν πες πως κιόλας κινάνε
Μα όλα τ’άλλα θα μείνουνκαι δικά μας θε νάναι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
