| |
| | Ο Γαμίας, τα Σκιουράκια και η Βερικοκιά |  | | |
Ήταν ο μπήχτης ο σωστός, ο μπήχτης ο σπουδαίος,
σε πόλεις, κάμπους και βουνά, γαμίας πανωραίος.
Κορμί σαν του Απόλλωνα, του Άρη, του Διονύσου:
Ουρές γι’ αυτόν εκούναγαν... για να τον ετιμήσουν..!
Γωγώ, Μαρία, Αρετή, Νατάσα και Βασίλω,
όλες κρυφοκαμάρωναν τον τραγανό τους φίλο.
Όλες σκεφτόταν πως αυτές, στο βάθος, αγαπάει:
Αυτός, που δέρνει λέοντες και σίδερα λυγάει!
Όμως, ένα τραχύ πρωί, μια μέρα του ολέθρου,
μέσα στη πλάση την αγνή, στα χόρτα της υπαίθρου,
γνωρίστηκε με τη Βιβή και κάηκεν ο μαύρος:
Αυτό δεν ήτανε γυνή! Ήτανε πόθος λάβρος!
Από εκείνη τη στιγμή, αλώθηκε το κάστρο του.
Ο λύκος έγινε αρνί, σιγόσβηνε το άστρο του.
Τι μονοπάτι σου ‘τυχε, λαμπρέ μου, να διαβείς...
Ο βασιλεύς των ντιβανιών: νυν σκλάβος της Βιβής...
Ό,τι απαιτούσε, το ‘δινε. Να την ευχαριστήσει.
Αχ, να την βλέπει να γελά, του ‘φτανε για να ζήσει!
Μα δυστυχώς - ο δυστυχής - τι κρίμα κι αδικία:
Αχόρταγη αποδείχθηκε, η νύφη του Γαμία...
Αφού, λοιπόν, εστέρεψε, η δοτική του φύση
κι αυτή - για ατυχία του - δεν του ‘χε καν καθήσει,
της λέει: «Σε λυμπίζομαι κι έχω σκοπό ανίερο»
και πήρε για απόκριση «Κάνε μου δώρο σκίουρο».
Περιχαρής, τρέχει ευθύς, μην τύχει και τη χάσει
και σκιουράκι αγόρασε, από το Σοπ του Βλάση!
«Ω, το φτωχό», κάν’ η Βιβή. «Δεν βλέπεις; Θέλει ταίρι!»
Κι έτσι με δυό επέστρεψε: Έναν σε κάθε χέρι.
Η ευτυχία, πίστεψε, τον πήρε στο κατόπι...
«Χαλάλι πήγαν», σκέφτηκε, «οι τόσοι μου οι κόποι».
Μα η Βιβή ξενέρωσε, γοργά με τα σκιούρια...
και προτιμούσε τώρα πιά να βγαίνει με γαϊδούρια...
Μία νυχτιά, κρύα νυχτιά, νυχτιά μεσ’ στο σκοτάδι,
την κάνει, ξάφνου, τσακωτή να τρώει έν’ αχλάδι...
και να κουνά την αχλαδιά... και κάτι άλλο ύποπτο:
Από δυό μέτρα νταγλαρά, να τρώει και βερίκοκο...!
Ελύγησεν ο δυστυχής... ασέλγησεν ο Έρως του...
Δεν ήξερε... δεν άκουγε; Του τα ‘λεγε ο γέρος του!
Μα τι να κάνει τώρα πιά, δεν του ‘μεινε και τίποτα...
Πιάνει, λοιπόν, και έτρωγε, ολημερίς... βερίκοκα...
Πέταγε τα κουκούτσια τους στον κήπο του σπιτιού του
Απ’ τα πολλά φρουτοειδή, του ‘ρχεται προς νερού του...
Ένα δεντρί που φύτρωσε, συνέχεια το κοιτάει...
Κι όταν θυμάται την Βιβή, βγαίνει και κατουράει...!
Τέλος καλό, όλα καλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 23
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα | | | |
|
zpeponi
08-12-2009 @ 02:01 | καλημερα ::angel.:: | | MARGARITA
08-12-2009 @ 02:03 | ::laugh.:: ::laugh.:: καλημέρα σου | | Α.Ε. ΕΠΕ
08-12-2009 @ 02:41 | Κε Ζ μου, μήπως ο κος Γαμίας κυκλοφορεί εντός των στίχωνε;
Διότι κάτι πήρε το γκαβό μου τελεπταίως...
::laugh.:: | | sofianaxos
08-12-2009 @ 02:54 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
08-12-2009 @ 03:32 | Ωραία σάτιρα Νίκο
Τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα
Που πλήρωνε τις προηγούμενες
::up.:: ::up.:: | | Αγνή
08-12-2009 @ 04:04 | ένα σκιούρι την ημέρα
τον γιατρό τον κάνει πέρα ::blush.:: | | AceOfSpades
08-12-2009 @ 04:29 | χαχαχαχαχαχα ! εξαιρετικό ! | | ioskit
08-12-2009 @ 04:32 | Από εκείνη τη στιγμή, αλώθηκε το κάστρο του.
Ο λύκος έγινε αρνί, σιγόσβηνε το άστρο του.
Τι μονοπάτι σου ‘τυχε, λαμπρέ μου, να διαβείς...
Ο βασιλεύς των ντιβανιών: νυν σκλάβος της Βιβής...
--------------------------------------------------------------------------------------
Μία νυχτιά, κρύα νυχτιά, νυχτιά μεσ’ στο σκοτάδι,
την κάνει, ξάφνου, τσακωτή να τρώει έν’ αχλάδι...
και να κουνά την αχλαδιά... και κάτι άλλο ύποπτο:
Από δυό μέτρα νταγλαρά, να τρώει και βερύκοκο...!
ΑΠΑΙΧΤΟΣ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΜΟΥ | | Aris4
08-12-2009 @ 04:57 | ελευθεριααααααα ..... οχι σκιουρακια στα κλουβια !!!! ::yes.::
Χρονια Πολλα Νικολα ! ::xmas.:: | | χωρικός
08-12-2009 @ 05:37 | αγαπητέ πεπόνι, θα σε παρακαλέσω να αναγράψεις το κλασικό: πάσα ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική... ::whist.:: | | havana
08-12-2009 @ 05:42 | ::laugh.:: ::laugh.:: ::theos.:: | | νετη541
08-12-2009 @ 08:50 | ...αααα....
...αααααα....
...τα βάσαναααα!!!!.... | | Σειληνία
08-12-2009 @ 09:58 | ηθικό δίδαγμα:
1. ένας ή και δύο σκίουροι δεν είναι ποτέ αρκετοί
2.τα πολλά βερύκοκα προκαλούν συχνοουρία... | | katiabid...
24-12-2009 @ 15:30 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Ευαγγελία vaggi 19
18-10-2011 @ 22:29 | λοιπόν έχεις υπέροχη γραφή !
καλό θα ήταν να της έλεγε (ά γαμη σουπιά) αφού κούνησε την αχλαδιά η κυρία, ( ::sad.:: δυστυχώς, )
όμως να μην βγώ από το κέφι του γραπτού σου γιαυτό πάρε αυτό το τραγουδάκι :http://www.youtube.com/watch?v=UQ1SZSpTVtI&feature=autoplay&list=PL97C813E3BF9F91DB&lf=autoplay&playnext=6
καλό βράδυ !! Ζ-πεπόνι | | AceOfSpades
16-03-2012 @ 14:13 | xaxaxaxa! θούπερ! κάθε φορά... | | zpeponi
28-03-2012 @ 16:30 | μόλις έπιασε τις 500 αναγνώσεις κ είπα να το ξαναβάλω! ::xmas.:: | | Δρεπάνι
28-03-2012 @ 16:58 | Ναι !!!!! σάτιρα ιδιάιτερη και σπάνια, μεγάλη ποίηση, δεν χωρούν λόγια, θα είναι λίγα ότι και να γράψει κανένας!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Tessi
28-03-2012 @ 17:02 | τέλειο!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Sofitsa
28-03-2012 @ 17:42 | ::laugh.:: ::laugh.:: ::theos.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
28-03-2012 @ 17:57 | Ένα δεντρί που φύτρωσε, συνέχεια το κοιτάει...
Κι όταν θυμάται την Βιβή, βγαίνει και κατουράει...!
Τέλος καλό, όλα καλά.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΙ ΧΙ ΧΙ ΧΙ ΧΙ ΧΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΕΛΟΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΤΟΥΡΗΜΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΣΤΗ ΒΙΒΗ,
ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟΔΕΝ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕ
ΑΠ'ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΟ ΚΑΥ..Ι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ierapostolos
28-03-2012 @ 20:38 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Ομορφα βάσανα... | | ΒΥΡΩΝ
08-09-2015 @ 20:29 | ::rock.:: ::laugh.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
