| |
Xτες βράδυ μίλησα με μία σταγόνα
που κυλούσε αργά στο σκονισμένο τζάμι
μου είπε το δικό της μυστικό .
"Είμαι δάκρυ του ήλιου που έγινε νέφος
μα εσύ με βλέπεις μια σταγόνα βροχής
αν μπορούσες να μ' ακούσεις , να με δεις
όχι ως καθρέφτη της σταγόνας
μα ως είδωλο του ήλιου στη βροχή
θα καταλάβαινες γιατί...
Γιατί η νύχτα πολεμάει τη μέρα
γιατί η γη τον ουρανό
γιατί το σώμα με νου και πνεύμα
ματαιοδοξία με ελπίδα
γιατί ο άνθρωπος με τον θεό...
Μα εσύ απλά προσπερνάς
χαμένος στους κόσμους των ''γιατί''
μ' ένα χάδι ο ήλιος θα σε ξυπνήσει
μ' ένα χάδι ο ήλιος θα με εξατμίσει
θα θες να με δεις μα δεν θα 'μαι εκεί
κι ακόμα θα ψάχνεις ''γιατί''...
Μα σαν πάνω σου πέσω και σε μουσκέψω
σαν μέσα στα ρούχα σου μπω
σαν με πιείς μέσα σ' ένα ποτήρι νερό
θα καταλάβεις ότι ανάμεσα στους δυο μας
δεν υπάρχει γιατί , αν δεν υπήρχα
δεν θα υπήρχες ούτε εσύ.
Απόλυτη ενότητα με άπειρες διαιρέσεις
εξισώσεις της ύλης με την αντιύλη
λίγα στοιχεία επί πολλές πιθανότητες
ίσον πολλές ποικιλίες , αδιάκοπη εξέλιξη
θεωρία του χάους , νόμοι της τύχης
εσύ θα μπορούσες να είσαι νερό
εγώ θα μπορούσα να είμαι εσύ
σου δείχτω το θαύμα , μα εσύ δεν το βλέπεις
ήρθε η σειρά μου να ρωτήσω ''γιατί'' ... ''
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
