| |
ξημερωνε παλι μερα -σα σημερα χτες- συννεφα χαμηλα της
και εσυ στο σιωπηλο της προσωπο πανω απο τον οριζοντα ανεβαινες
σκορπιζονταν στα στηθια της αργα η νυχτα στ'αστρινα της να χαθει
κι ορθωνε αυτη τα γυμνα της κλαδια να ποτισει ξοπισω σου
κι εσυ μπρος στην ιδεα μιας ακτιδας φωτεινης καρδια τρελου ξανοιγες
μυαλο μικρου παιδιου που περιθωρια δεν εχει να ξεχασει
στον αερα της ριχνεις στις ριζες της που 'μορραγουν κι αδειαζεις
σαν.. αλλη ποτε μην υπαρξει
.......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
