| |
Κι εγώ...
παρα-μένω θεατής...
στην κάθετη τομή...
μονάχα με τα κοίτασμα-τα της φαντασίας...
κι ένα αόρατο παρι- πλανώμενο όνειρο...
χωρίς το στίγμα της έναρξης...
Θωρώ μονάχα το στίγμα της Ανατολής...
το γλυκό θρόισμα της Δύσης...
μια απόχρωση αγγίζει τα χείλη...
στο μονοπάτι παι καθηλώνεται στον επίλογο...
σταματούν οι λέξεις...
πεινασμένες...
σαν τις άδεις παλάμες...
γλιστρούν τα χρώματα...
στις χαραμάδες των δαχτύλων...
¨...
Κι εγώ...
υποκλίνομαι στο χώμα...
για ένα χάδι που δεν πνίγηκε...
μια ανάσα που δεν πάγωσε...
ένα ψίθυρο που δεν ακρωτηριάστηκε...
στην δίνει του παραμυθιού μας...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
