| |
στης μοναξιας το απειρο
και στης ψυχης τα βαθη
εκει που λιωνει το κερι
θα φυγω μεταναστης
παυω στους χτυπους της καρδιας λοιπον να γονατιζω
σ απυθμενους ωκεανους γκριζο θα βαλω χρωμα
θολα μοιαζουν τα ονειρα ,που ψαχναν την ιθακη
μοιαζει το χθες,απομακρο,μιζερο,μια σκοτεινη ευθεια
κι αφηνω για κληρονομια
μοναχα τ ονομα μου
ο βασιλιας που πιστεψε
στην ψευτικη την υλη
τωρα στον κηπο της εδεμ
κηπουρικη μαθαινει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
