| |
Στη συνέχεια, 11-12-2009 και 19-11-2009 καταχωρώ την τρίτη περικοπή. Κι επειδή κάποιος παραπονέθηκε πως δεν υπάρχουν γυναίκες, τη χωρίζω σε δύο τμήματα αυτή τη φορά γι αυτόν τον σκοπό.. Προς το παρόν συνεχίζω να γράφω. Αν δεν το εγκαταλείψω σε κάποιο σημείο και τελειώσει, ίσως το εκδόσω κάποια μέρα.
[align=center]για τη 'μακούμπα' άκουγα συχνά για να μιλάνε
θρησκεία που τη φέρανε οι Αφρικάνοι σκλάβοι
κι αυτοί που την πιστεύουνε σε συγκεντρώσεις πάνε
αλλά τί γίνεται εκεί ο νους μου δεν το βάζει
κάνουνε λένε τελετές και ανθρωποθυσίες
και πως μεγάλη δύναμη ο Μέγας Μάγος έχει
και όπως λένε οι πολλές του είδους ιστορίες
και την ανθρώπινη ζωή ο Μάγος την ελέγχει
κι αν πέσεις στη δυσμένεια του Μάγου και καλέσει
το θάνατο για να σε βρει τότε ζωή δεν έχεις
και ο καθένας προσπαθεί για να μην προκαλέσει
του αρχηγού του την οργή και πάντοτε προσέχει.
Πλησιάζουνε οι εκλογές κι οι μακουμπέϊρος είναι
μια σεβαστή σε αριθμό για ψήφους πελατεία
κι ο υποψήφιος βουλευτής μαζί τους λέει πως είναι
και διοργανώνει τελετή στη μέση της πλατείας
λάβαρα διάφορα πολλά έχουνε πάρει θέση
με λέξεις και με σύμβολα που μόνο τούτοι ξέρουν
και η εικόνα του Χριστού θα έχει κάποια σχέση
κι ο υποψήφιος φυσικά μ' αφίσσες όπου λέγουν
ετούτον θα ψηφίσουμε που μας υποστηρίζει
είναι μαζί μας πάντοτε και δεν θα μας αφήσει
κι αν έχουμε αιτήματα αυτός θα τα στηρίζει
μας δίνει και το λόγο του που ξέρει να τηρήσει
κι αρχίζουνε τη μουσική, τα τύμπανα χτυπάνε
που μου θυμίζουν τον Ταρζάν στη ζούγκλα να γυρίζει
κι ένας τον άλλο ρυθμικά, όλοι ακολουθάνε
πέφτουνε κάτω μερικοί, το στόμα τους αφρίζει
κι αρχίζουν νάχουνε σπασμούς δεν ξέρω τί τους κάνει
και στο δικό μου το μυαλό εξήγηση δεν έχω
είμαι μονάχα θεατής κι εμένα δεν με πιάνει
μα μια που ο Μάγος είν' εδώ, δεν χάνω αν προσέχω.
..................................................................................................
Σήμερα με πληρώσανε κι αύριο πρωί θα φύγω
μα βρίσκω μες στην τσέπη μου τη βέρα τη μοιραία,
της την πηγαίνω γρήγορα, της λέω πως θα φύγω
μα επιμένει και ζητά να κάνουμε παρέα
τί να με κάνεις τη ρωτώ, αύριο πρωί θα φύγω
μείνε για λίγο μου ζητά να μ' αποχαιρετίσεις,
περίεργο μου φαίνεται, θα μείνω μόνο λίγο
μα να μαντέψω δεν μπορώ που θε να καταλήξει.
Με φίλησε, τη φίλησα και πάμε παραπέρα
και σ' ένα τοίχο σκοτεινό εκεί την ακουμπάω,
χωρίς κανένα δισταγμό, έχει πολύ αέρα
και μου μιλάει τρυφερά, μου λέει σε γουστάρω
ξέρεις μου λέει τον Ζοζέ που στην Ενίρ δουλεύει;
-όχι αλλά γιατί ρωτάς; -θα παντρευτώ μαζί του
-και από μένα τι ζητάς; -σε θέλω και το ξέρεις
-κι αυτό που κάνουμε εμείς το κάνεις και μαζί του;
όχι μου λέει. Μα αυτός είναι λιγάκι βλάκας
κι ο άντρας για να παντρευτεί βλάκας πρέπει να είναι.
Ποτέ μου δεν την σκέφτηκα ετούτη δω την πλάκα
κι αφού δεν έχω παντρευτεί, βλάκας εγώ δεν είμαι!!!!
Γυναίκες όλες κι όσο ζω πάντα μαθαίνω κάτι
μα όμως με πεποίθηση ποτέ δεν θα μπορέσω
να μπώ στο πνεύμα ολονών όταν μιλούν γι' αγάπη
να ξεχωρίσω τι ζητούν, πιο δρόμο να διαλέξω.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
