| |
Μοναξία μου εσύ, κυκλώνεις κάθε βράδυ την ψυχή μου
και το πρώι σαν να σαι εκει νιώθω στο πλάη να πορεύεσαι μαζι μου
ενα κερί σκαλίζει με σκοτάδι την μορφή σου
και σου μιλώ
και σου μιλώ
μα εσυ δεν λες να μου ανοίξεις την ψυχή σου
Πες μου πώς γίνεται φίλη να σ έχω
εδώ και χρόνια σαν να σαι φίλη αληθίνη να σε προσέχω
κ ενώ εχώ φίλους και εχθρούς εσένα αναζητάω
κ ενώ εχω αγάπη γύρω μου εσένανε ζητάω
Ξέρω καλά πως καθε βράδυ περιμένεις
ανάβω το κερί και συ αμίλητη
να με κοιτάς ως το πρώη, να μ αρρωσταίνεις
σιωπή παντου,μεσ το μυαλό μεσ την ψυχή
εγώ μιλώ και σύ σωπαίνεις
Μοναξιά μου εσύ,επισκέπτης καθε βράδυ στην ζωή μου
μονάχα εσυ καταλαβένεις την οργή στη σιωπή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
