Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131193 Τραγούδια, 269563 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Περιγραφές
 
Όταν τα μάτια, τα δειλά,
βγάζουν φωτιές,
καθώς κατεβαίνω στην απελπισία,
να συναντήσω πελάτες
και ομοϊδεάτες,
βλέπω καλά για μιά μικρή στιγμή.

Ύστερα δυό, ατσάλινες,
στα μάτια μου καρφώνουν πρόκες.

Αντέχω, ενώ έξω τις τραβώ.
Ξέρω πως, δεν μπορεί,
όλο και κάποια βλάβη
θα ΄χει προκληθεί.
Όμως, προστάζει η ψυχή,
να συνεχίσω.

Να κοιτώ, όσα που γύρω μου
τα νήματα κινούν, όσα συμβαίνουν.

Να τα χλευάζω.
Να υποφέρω.
Για κάποιον, τάχα,
ιερό σκοπό. Για να διαφέρω.
Για λίγο αλήθεια.
Έστω μιά στάλα.

Και πληρωμή μου να ΄χω μιάν ελπίδα,
που κάποτε αντίκρυ μου στεκόταν.

Μα τώρα, όσο μεγαλώνει,
τόσο χάνεται.
Σαν την σταγόνα αίμα,
που κατάντησε ποτάμι
κι ήμουνα, λέει, μικρός
να την χωρέσω...

Μα, να γιγαντωνόμουν!
Αυτό ήταν το όνειρο!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

διαλέξαμε τα όμορφα βάσανα
 
zpeponi
29-12-2009 @ 10:00
καλησπερα
Kostas Houston
29-12-2009 @ 10:07
Μου θυμίζει κάτι από Προμηθέα.
katiabid...
29-12-2009 @ 10:12
.........καταπληκτικό!!!
monajia
29-12-2009 @ 10:58
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ .......ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ...
::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.::
νετη541
29-12-2009 @ 11:07
...τη μισή μου παιδική ηλικία έχεις εδώ μέσα...τώρα, λένε, μεγάλωσα...
Δέσποινα1971
29-12-2009 @ 12:12
Αυτό ήταν το όνειρο!
καλό σου βράδυ!!!


::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
χωρικός
29-12-2009 @ 13:05
όνειρο! ::xmas.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο