| |
'Aλυκο σώμα μου
θάλασσα πράσινη
στου πόθου σου τις άκτες
σαν σε μετρά
του ποιητή το κύμα
μέσα στην δίνη
σε στολίζουν οι βροχές
και όπως χαμένος
σε βάθη άμετρα
έριξες την ψυχή μου
και τύμβος έγινες
στου αχανή ορίζοντα την εικόνα
μικρός λαβύρινθος
που κρύβονται σιωπές
εγιναν ένα
με ανάσες και ψυχές
σαν αφουγκράζονται
την γεύση του χειμώνα
Τι κι αν τα μάτια σου δυο νύχτες
ποτέ δεν έπαψα να τ' αγαπώ
και ας ζω μες το σκοτάδι
προσμένοντας τον ήλιο της αυγής
τιμωρία αν είναι του Θεού
η κάποια κατάρα
και στης φωτιάς μου
γίνεσαι τα βράδια στάχτη
έχω τον τρόπο
απο τις στάχτες και γω
να ξαναγεννηθώ
μαζί με σένα
σαν φοίνικας χρυσός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
