Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ζωή πήραμε και την ζωή μας δώσαμε
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130539 Τραγούδια, 269409 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζωή πήραμε και την ζωή μας δώσαμε
 
βαγόνια είμαστε κλειστά ,
γεμάτα πόνο
σερνόμαστε στις ράγες μας

με κόμιστρο τι ;

λίγες ανάσες ζωής για Δώρο
χάρισμα της εγίναμε
γευτήκαμε γλυκόπικρο καρπό

και ο προορισμός ;

ας είναι τον πόνο των ανθρώπων
να ελαφρώνουμε
να φιλάμε τα δακρυσμένα μάτια

τι μαθητές ; !

σπουδάσαμε στον ίδιο πόνο
μάθαμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα
αγάλματα που αγάλλουνε τους θεατές

σε ποιο στρατί ;

στην ανηφόρα του έρωτα
γυμνάσαμε την αγάπη
και στην σκιά της ξαποστάσαμε

και από το δέντρο της ζωής

σαν ποιητές μυρίσαμε τον ανθό της
με σοφία γευτήκαμε τον κάθε της καρπό
αλληλοσπαραχτήκαμε μαζί της

Ζωή πήραμε και την ζωή μας δώσαμε



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης..
 
giannis0911
03-01-2010 @ 02:06
Η ζωή είναι ένας έρωτας . Γεννιέται από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια.
Ξυπνάει με το πρώτο φως που αντικρίζουμε όταν ερχόμαστε σε αυτή .
Αθώοι και λευκοί , σελίδες σε βιβλίο, άγραφες και αζωγράφιστες. Με
μάτια άδολα και ερευνητικά ,γεμάτα έκσταση, αποτυπώνουμε εικόνες
στο μυαλό μας. Χτίζουμε μνήμες . Όπως οι εραστές ορούνται ,όταν τα
βλέμματα τους ενωθούν .Βλέμματα αγνά, αζύγιστα από συμφέρον .
Πουλιά με αδύναμα φτερά, πετούν, παρθενικά ταξίδια ξεκινούν .
Κολόμβοι, σε άγνωστες θάλασσες περιπλέουν, να ανακαλύψουν γη για
να σταθούν . Με τα πανιά του ενστίκτου ανοιγμένα , πλέουν , άνεμος το
συναίσθημα, κάτω από έναστρους ουρανούς , ο πολικός αστέρας νους
να οδηγεί .Να οδηγεί, αλλά το πώς, είναι η τέχνη των εραστών του έρωτα
και της ζωής.
Πλημμυρισμένοι χείμαρροι συναισθημάτων ,κινούμενοι ,με ορμή να
ξεχυθούμε σε θάλασσες αγάπης,σπάζοντας τα δεσμά που μας κρατούν,
με παφλασμούς και βουητό, να φτάσουμε να ξεβραστούμε και να
ημερέψουμε στην αγκαλιά του ωκεανού μας.Να γίνουνε ένα μαζί του και
να ενωθούμε . Πρόσφορα το γλυκό νερό μας ,να ενωθεί με το αλμυρό.
Το αλάτι που νοστιμίζει τις ζωές μας.Ο προορισμός που κάθε ποταμού
να χυθεί στην απεραντοσύνη , να ντυθεί το βαθυγάλανο χρώμα της
αγάπης.Το μοναχικό ποτάμι να φτάσει απ την πηγή που αναβλύζει στο
προορισμό του και να ανακυκλωθεί . Τροφή να γίνει στην πηγή του ,
συνέχεια ροής και συνοχή, αέναα .Η Ζωή, ο Έρωτας ,ο Θάνατος .
Συνουσία επ άπειρον .Και στη σωστή ερωτική ομιλία το θηλυκό να
δίνει το ύφος της σάρκας και το αρσενικό τη σύνεση της δύναμης.
Στον έρωτα όλα , πάντα, γίνονται για το θηλυκό , την ζωή . Το αρσενικό
να γίνεται ατέλειωτη πρόσφορα και θεία στέρηση για το θηλυκό.Η μάχη
και η σφαγή του έρωτα . Να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις
μέσα στα φωτεινά χαλάσματα των ημερών σου. Όταν το θηλυκό είναι
θηλυκό , και η ζωή είναι , την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος
σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας , ο άνθρωπος δηλαδή .Πάντα
όταν φεύγει η γυναίκα φταίει ο άντρας , πάντα όταν φεύγει η ζωή φταίει ο
άνθρωπος .Αυτή είναι η αλήθεια Η σμίξη και η συνουσία των εραστών .
Ο άνθρωπος με την ζωή.Η ζωή κυλάει και χύνεται στο άπειρο του έρωτα
και του θανάτου. Τα πρώτα αρχικά .Η ζωή είναι έρωτας , έρωτας και
θάνατος ένα , και το να ζεις είναι έρωτας.Και έρωτας είναι η τέχνη του να
ξέρεις να φεύγεις να χύνεσαι ορμητικά με πάθος και να ακολουθείς τον
φυσικό προορισμό σου .Αυτόν του έρωτα και του θανάτου .

Και πάντα μελαγχολικά υπερήφανος που έζησες,τον έρωτα και τον θάνατο.
Με μνήμες αγάπης γέμισε τις μέρες σου αν θές να αναστήσεις την ζωή σου.
Αλλιώς δεν έχει.Και το κυριότερο .Αγάπα τον άνθρωπο ,δώστου πνοή μέσα
σου . Ανέπνευσε.

sofianaxos
03-01-2010 @ 02:13
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο