| |
και θα φυγεις οπως φευγουνε τα πλοια
οταν σφυριξει της μαουνας το σφυρι
και οταν ο καβος αμολησει
και ετουτο το σκοινι
στη κουπαστη θα χαιρετας γνωστους αγνωστους
και παλι το ταξιδι ξανα απο την αρχη
γιατι τα ταξιδια αγαπας περα απο την γη
και οτι σε δενει και οτι σε τρωει
θα ξεχνας μεσα σε μια πλωρη
παρεα με γλαρους που τσιριζουνε
και δελφινια που στο κυμα χοροπηδουνε
και θα λενε οτι ζουρλαθηκες οι ναυτες τα απογεματα
οταν στη κουπαστη πλεον στεκεις σιωπηλος
θρηνας τα χιλια ονειρα
που παντα ξεχνας και φευγεις
σεβαχ θαλασσινε και αγιε νικολα
αυτα που ξεχασα
στην ερημη τη χωρα
κανε να ναι παντα καλα και ας εχει μπορα
και θα μπαρκαρεις για τη σομαλια
για ινδιες και αμερικα
με το χρονο να περνα σε λιγοστα βιβλια
και τις γυναικες των λιμανιων
μαυρο το χρωμα των κυματων
μαυρη και η καρδια σου απο λυπη
καποτε δεμενος απο αγαπη
τωρα ταξιδι για τα ξενα να ξεχνας
ταξιδι ατελειωτο οπως η ζωη
και αν ειναι τωρα αργα
ετσι ηταν παντα να ξεφευγεις
ετσι ειναι η ζωη οτι αγαπας να σε αποφευγει
να μενει μονο η θαλασσα ερωμενη στη ζωη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
