| |
Στο κενό του χρόνου...
η μορφή σου πλανιόταν τις νύχτες...
αναρριχόταν στον γαλαξία της σκέψης...
έλαμπε στο κοινό μας πλακόστρωτο...
αυτό που χτίζουμε με τις ανάσες μας...
πλέκοντας τα υλικά των κοινών μας αναζητήσεων...
***
Το χάραμα κρεμούσε...
φωτοσυνθέσεις στα μάτια...
πλουτίζοντας το ορυχείοτης μνήμης...
έσκαβε τρυφερά η θύμηση...
αναβλύζοντας κοιτάσματα απ' τα χνάρια σου...
οι παλάμες τραγουδούσαν μεθυσμένες...
χειροκροτώντας την παρουσία σου...
***
Εκτόξευσα αγγελιοφόρους...
στο άβατο του βορρά σου...
καταβροχθίζοντας αποστάσεις...
και στην άρπα τους μια σύνθεση...
μιας μελωδίας η εξίσωση...
που δασκάλευα να σκορπούν...
στον απόηχο της καρδιάς σου...
ξεσηκώνοντας το κόκκινο λάβαρο του πόθου...
με καρφωμένα τα δικά μας γράμματα...
στον πυρήνα του κυματισμού...
σύννεφα πύρινα...
διαλαλούν...
πως...
λείπεις...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
