| |
Αστροφεγγια τα ματια σου
στο συμπαν ταξιδευω
και με ταχυτητα φωτος
τον κοσμ' ολο μαγευω.
Κομητης ηλιου φλογερος
αφηνομαι να φευγω
γλιστρω στους γαλαξιες σου
και ιχνη σου γυρευω.
Σε ψαχνω μες το απειρο
στο ονειρο σε βρισκω
ατελιωτες οι νυχτες σου
μες το δικο σου ρισκο.
Κι' αν η ζωη γινει καπνος
και σκονη στον αιθερα
μικρος αετος θα' χω γενει
στη μυστικη σου σφαιρα.
Μονος εγω πολιορκητης
φιλια δικα σου παιρνω
αναλαφρος σαν υδρατμος
στον ουρανο τα στελνω.
Στεφανια πλεκ' ολογυρα
με χαδια σε υφαινω
και μ' αρωμ' απο γιασεμι
τα βραδυα σ' ανασταινω.
Μεσανυχτα ξαγρυπνησα
με κυμμτα σου πηρα
της θαλασσας τα μυστικα
με χρωματα κι' αλμυρα.
Σε νανουριζω σιωπηλα
και μ' οστρακα σου φερνω
αγαπης λογια φλογερα
για να σε περιμενω.
Απ' τ' ονειρο δεν ξυπνησα
κι' ολο για σενα ψαχνω
σε βλεπω μονο στο μικρο
της φαντασιας πλανο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
