| |
| | Σήμερα με είδε ένας άγγελος |  | | | Λίγο μεγάλο. Αλλά αν μπορείτε, συμβουλέψτε με. | | |
Σήμερα με είδε ένας άγγελος.
Έχω γράψει για αυτήν κομμάτια, έχω γίνει κομμάτια, έχω δώσει την αγάπη μου με λόγια για αυτήν, αλλά...δεν συγκινήθηκε ποτέ.
Κάποτε, πίστευα, και ακόμα πιστεύω, πως με δούλευε κανονικά.
Ήθελε, έλεγε, να μείνουμε φίλοι. Θα μου στεκότανε, θα της στεκόμουνα σε δύσκολες στιγμές.
Έλεγε πως είμαι ο καλύτερός της φίλος. Πως είμαι απο τα λίγα άτομα που εμπιστεύομαι.
Μου είχε υποσχεθεί, πως δεν θα άλλαζε τίποτα. Πως θα είμασταν φίλοι.
Θυμάμαι που είχα χαρεί, επειδή την είχα χάσει. Άκυρη η χαρά.
Επίσης, στο μυαλό μου φέρνω, εκείνο το συναίσθημα του μαλάκα.
Ναι, είχε αρχίσει, κάποτε, να εκολάπτεται το συναίσθημα του μένους. Απο παιδί κίολας, είχα θυμό μέσα μου.
Πάντα έβγαζα θυμό και όχι νεύρα.
Τέλος πάντων..
Θυμάμαι που άνοιγε την καρδιά της σε όλους, εκτό απο εμένα, τον "φίλο" της.
Τότε άρχισε να ξετυλίγεται ο θυμός και να βάζει φωτιά σε μορφές και στην καρδιά μου.
Σαν να ξεθώριασε η αγάπη. Σαν να πέθανε. Αλλά όχι. Σκοτώθηκε η αγάπη. Δεν πέθανε.
Εγώ ήμουν αυτός που την έδιωξε, που την έκανε να νιώσει σκουπίδι.
Δεν το έκανα απερίσκεπτα, είχα λόγο, είχα δίκιο.Πνιγόμουν στο δίκιο, όπως καμιά φορά οι οχιές στο φαρμάκι.
Απο τότε, έκοψα το καλημέρα, το καλησπέρα, το καληνύχτα.
Σταμάτησα να της μιλάω, και όταν μου μιλούσε, εγώ επιδεικτικά έκανα πως δεν την άκουγα.
Θυμάμαι αυτό το καλοκαίρι πως είναι μακριά. Πολύ μακριά.
Σήμερα όμως, σταμάτησε να ζητάει να την ακούσω για λίγο ακόμα, η να την δω.
Σήμερα, καθότανε με τα μελαγχολικά της μάτια, να με κοιτάνε.
Με κοιτούσε τόσο μελαγχολική, τόσο γαλήνια, τόσο σιωπηλή.
Έμοιαζε με ανάμνηση. Με τις λίγες που έχω κρύψει στην ψυχή μου για να μην τις πάρει κανείς.
Ήταν τόσο όμορφη, τόσο "ανάμνηση", λες και είχε ζωντανέψει η αγάπη μου για αυτήν.
Σήμερα ένας άγγελος, δεν με κοίταξε, με κοιτούσε.
Με κοιτούσε σαν να μην πίστευε πως υπάρχω, πως αναπνέω.
Με κοιτούσε σαν να ζούσε εφιάλτη, και ζητούσε το χέρι μου να την ξυπνήσει.
Όμως.
Είμαι άνθρωπος, που έχει πιο πάνω απο τα συναισθήματά του, την αξιοπρέπειά του.
Αρκετά έχω ξεφτιλιστεί και διασυρθεί για αυτήν.
Δεν γυρνάω πίσω.
Και μάλλον πράτω, ορθά.
Δεν ξέρω.
Δεν με νοιάζει.
Θα την σκέφτομαι σήμερα μέχρι να κοιμηθώ.
Μέχρι να βρω έναν νέο έρωτα.
Ή μέχρι να με βρει αυτός.
Πάντως η αγκάλια μου είναι ανοιχτή, αν έρθει με μια συγνώμη χωρίς δικαιολογίες.
Ευχαριστώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Το χαμόγελο είναι μόνο ένα ψέμα που λέμε χωρίς να χρησιμοποιούμε την φωνή μας. | | | |
|
Μπούρμπουρ Λίθρας
11-01-2010 @ 05:04 | να της ζητήσεις να γίνετε sex buddies
φιλαράκια που ενίοτε κάνουν σεχςι πράματα να ξεχαρμανιάζουν
χωρίς να επηρεάζεται η σχέση τους.
Κατά πάσα πιθανότητα θα σε βρίσει αρχικά και θα θιχτεί τα μάλλα αλλά θα δεχτεί μετά από κανά δυό μέρες,δυό ώρες αν παραμείνεις σοβαρός και πατήσεις στο επιχείρημα ότι δεν πιστεύεις πια πολύ στην φιλία μεταξύ ανδρό και γυναικό.
αν πετύχει σφύρα μου ::vlax.:: ::whist.:: ::vlax.:: | | Αλήτης Φιλόσοφος
11-01-2010 @ 05:22 | ναι. η φάση είναι, ότι έχω σεξ buddie...
εδώ μιλάμε για την κοπέλα που θέλω.δεν με νοιάζει αν είναι νυμφομανής ή όχι. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
