| |
Όταν σε είδα, χθες βράδυ στα όνειρα μου
Και καθώς έβλεπα τα μάτια σου να καίνε
Χαμογελούσες, με την ψυχή μου κάπως έπαιζες
Σαν άσπρο φως εσύ λαμποκοπούσες!
Σαν το φεγγάρι στο σκοτάδι της ψυχής μου
Σαν ένας ήλιος που φοβούνται τα θεριά
Σαν μια νυχιά στο μαύρο πέπλο της ζωής μου
Σαν μια ελπίδα στης ζωής μου την φωτιά!
Εσύ ‘σαι η ανάσα μου, εσύ ‘σαι στα όνειρά μου
Εσύ για πάντα κατοικείς, στα βάθη της καρδιάς μου
Θάλασσα είναι τα μάτια σου, τα χείλη σου μετάξι
Οι άγγελοι προστάτες σου, και η φύση καρτεράει…
Άστρα να κάνει τα μάτια σου, τα χείλη σου φεγγάρι
Και τα μαλλιά σου ύφασμα, την νύχτα να σκεπάσει
Να πάρει δυό χρυσά φτερά, άγγελο να σε κάνει
Να 'σαι για πάντα δίπλα μου, μεσ' της ζωής τα βάθη!
Όταν ξημέρωσε, η φύση την ημέρα
Ένιωθα μέσα μου την φλόγα σου να καίει
Έτσι γλυκά η ζωή χαμογελούσε
Σε ένα σου βλέμμα που της έδινε χαρά!
Ίσως να είσαι όραμα, ίσως να μην υπάρχεις
Μα στην καρδιά μου θα 'ναι η πόρτα ανοιχτή
Για 'σένα θα προσμένει, αιώνια καρτερεί
στη ζέστη της ψυχής σου, η καρδιά να τυλιχτεί!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
