Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131011 Τραγούδια, 269513 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Διόραση
 συρτάρι 11 (23-25 Αυγούστου '93) αει-επίκαιρο
 
Στις μέρες που κυλάμε βρήκα κι εγώ να ζήσω
σε χρόνια που φεγγάρια δεν έχουν οι ουρανοί
κρυφά τα καλοκαίρια γυρεύω ν' αγαπήσω
εκείνα μόνο μείναν να κλείνουν την πληγή

και γύρναγα κι ακόμα γυρίζω μεθυσμένος
μην τύχει και ξυπνήσω και πάλι ξαναδώ
το βλέμμα που σκοτώνει τον έρωτα στους δρόμους
το βλέμμα που κι απόψε το ξέρω πως θα βρω
το βλέμμα που κοιτάζει. Μα δεν κοιτάζει τίποτα

Σε μια μικρή πλατεία τους είδα καθισμένους
με χάρη να ξοδεύουν κομμάτια μοναξιάς
τσιγάρα τρεμοσβήναν θαρρείς κεριά αναμμένα
με λόγια σημασίας στολίδια μιας βρισιάς

και πέρασα κλωτσώντας σκουπίδια απ' τα όνειρά τους
τα μάτια μου το ξέραν πως γύριζε παντού
το βλέμμα της συγγνώμης για κείνα που δε γίναν
το βλέμμα του θανάτου που γλύκαινε το νου
το βλέμμα που κοιτάζει. Μα δεν κοιτάζει τίποτα

Στο φύσημα του χρόνου η ανέμη που πηγαίνει
με κάποιας ανεμώνας το χρώμα να βρεθεί
αρνούμαι να πιστέψω μορφές χωρίς εικόνα
σε κύμματα πορφύρας κανείς δεν θα χαθεί

και τώρα δεν μαζεύω φωνές χωρίς συμπόνοια
τα μάτια δεν κοιτάνε μονάχα καρτερούν
μα εγώ θ' ανακαλύπτω αυτούς που τρομαγμένοι
στης λύτρωσης τη σκέψη ζητάνε ν' αρπαχτούν
στο βλέμμα που κοιτάζει... και βλέπει μιαν αχτίδα...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
16-01-2010 @ 05:15
Σε μια μικρή πλατεία τους είδα καθισμένους
με χάρη να ξοδεύουν κομμάτια μοναξιάς

και πέρασα κλωτσώντας σκουπίδια απ' τα όνειρά τους
τα μάτια μου το ξέραν πως γύριζε παντού
το βλέμμα της συγγνώμης για κείνα που δε γίναν

μπράβο!!!
sofianaxos
16-01-2010 @ 05:18
::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Ποταμιάνος
16-01-2010 @ 06:29
Στο φύσημα του χρόνου η ανέμη που πηγαίνει
με κάποιας ανεμώνας το χρώμα να βρεθεί
αρνούμαι να πιστέψω μορφές χωρίς εικόνα
σε κύμματα πορφύρας κανείς δεν θα χαθεί

Πολυ ωραίο
Καλό απόγευμα
::up.:: ::up.::
galanidoy
16-01-2010 @ 12:59
Στις μέρες που κυλάμε βρήκα κι εγώ να ζήσω
σε χρόνια που φεγγάρια δεν έχουν οι ουρανοί
κρυφά τα καλοκαίρια γυρεύω ν' αγαπήσω
εκείνα μόνο μείναν να κλείνουν την πληγή

πολύ όμορφο!!!!!!
Αγνή
16-01-2010 @ 23:39
θαυμάσιο!!!ναι!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο