| |
Η μικρή Μαρία ήταν ένα κοριτσάκι 7 χρονών. Η μαμά της ταξίδευε συχνά στο εξωτερικό μιας και το επάγγελμά της ήταν αυτό της αεροσυνοδού. Κάθε φορά που γυρνούσε από ένα ταξίδι σε μια ξένη χώρα η Μαρία περίμενε με ανυπομονησία την αγκαλιά της μαμάς της αλλά φυσικά και το δώρο που θα της έφερνε, το οποίο ήταν πάντα ένα πρωτότυπο παιχνίδι που δεν μπορούσε να βρει στην Ελλάδα. Η λαχτάρα που είχε όταν την έβλεπε να μπαίνει μέσα στο σπίτι ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό της. Τα μικρά, αθώα μάτια της δεν έβλεπαν τίποτ' άλλο εκτός από την μαμά της που την αγαπούσε τόσο πολύ.
Ύστερα από ένα ταξίδι η μαμά της αποφάσισε να της φέρει για δώρο ένα φουλάρι με πάρα πολλά χρώματα και αφού το φόρεσε στο λαιμό της κορούλας της, της είπε: "Τώρα πια το μωρό μου έγινε ολόκληρη γυναίκα. Γι' αυτό σου πήρα ένα δώρο που κάνουν στους μεγάλους! " . Δεν είχε ξαναδεί την κόρη της τόσο χαρούμενη. Η Μαρία γυρνούσε όλη μέρα με αυτό το φουλάρι επιδεικνύοντας σε όλους πως τώρα πια έχει μεγαλώσει.
Όταν ήρθε η μέρα να πάει στο σχολείο φυσικά και αρνήθηκε να το αφήσει σπίτι. Έπρεπε όλοι να δουν ότι πλέον δεν είναι παιδί. Πήγε λοιπόν καμαρωτή - καμαρωτή για μάθημα. Όμως δεν είχε την αντιμετώπιση που περίμενε.
Όλα τα παιδάκια την κοροϊδεύανε. Ακόμα και οι φίλοι της δεν παίζανε μαζί της. Η Μαρία όμως πείσμωσε και τότε ήταν που δεν το έβγαζε με τίποτα από πάνω της. "Αυτό μου το έκανε δώρο η μαμά μου γιατί με αγαπάει πολύ και γιατί έχω γίνει ολόκληρη γυναίκα" έλεγε ξανά και ξανά. Κι όλα τα παιδιά γελούσαν και την έδειχναν. Την έσπρωχναν και την πείραζαν συνεχώς για το φουλάρι της και για την μαμά της που της το έδωσε.
Γιατί έτσι τα είχαν μάθει.... Ό, τι διαφορετικό και ξένο δεν το καταλαβαίνανε άρα το κατέκριναν και το έδιωχναν...
Την επόμενη μέρα η Μαρία πήγε πάλι με το φουλάρι. Η δασκάλα της βλέποντας πως η Μαρία δεν πτοήθηκε με την αντίδραση των συμμαθητών της το μετέφερε στον διευθυντή του σχολείου. Το σχολείο είχε συγκεκριμένο κώδικα ενδυμασίας. Όλα τα παιδάκια θα φοράνε την στολή που τους έχει δωθεί και τίποτ' άλλο. Ο διευθυντής με την σειρά του κάλεσε την μητέρα της Μαρίας και της εξήγησε πως δεν μπορεί να ξεχωρίζει το παιδί της. Πρέπει να είναι ίδιο με όλα τα άλλα και αν δεν ενταχθεί στο σύνολο, δεν ξέρει αν θα μπορεί να το δεχτεί πλέον στο σχολείο.
Στην μητέρα του παιδιού φυσικά δεν άρεσε αυτή η αντιμετώπιση αλλά το σχολείο ήταν από τα καλύτερα και άλλωστε ο διευθυντής είχε κι ένα δίκιο... Προς Θεού!!!Δεν γίνεται το παιδί να ξεχωρίζει από το σύνολο.
Η μικρή Μαρία δεν καταλάβαινε τα λόγια της μαμά της, ούτε και των υπολοίπων. Τι κακό είχε το φουλάρι; Ήταν όμορφο και δώρο από τον πιο αγαπημένο της άνθρωπο σε όλο τον κόσμο.
Άλλωστε της άρεσε που ξεχώριζε στο πλήθος...
Αρνήθηκε να το βγάλει και αναγκάστηκε να αλλάξει σχολείο. Στο καινούριο της σχολείο μπορούσε να φοράει ό, τι θέλει κι έτσι κυκλοφορούσε και πάλι περήφανη με το φουλάρι στο λαιμό...
Κάποια στιγμή που πήγε εκδρομή με το σχολείο συνάντησε τους παλιούς συμμαθητές της. Ενώ με τους καινούριους ήταν ελεύθερη να παίζουν, να τρώνε και να φοράνε ό, τι θέλουν, τα παιδιά από το παλιό σχολείο ήταν στοιχισμένα το ένα δίπλα στο άλλο με ελάχιστα και πολύ συγκεκριμένα πράγματα που τους επιτρεπόταν να κάνουν.
Και τώρα η Μαρία ήταν χαρούμενη και ξεχωριστή όπως κάθε άλλος συμμαθητής της ενώ τα παιδιά από το "σωστό" σχολείο τους κοιτούσαν και ζηλεύανε.
Μα ακόμα κι έτσι συνέχιζαν να κοιτάζουν υποτιμητικά γιατί δεν καταλάβαιναν αυτό που έβλεπαν. Γιατί ήταν διαφορετικοί άρα ήταν λάθος, ανώμαλοι, περίεργοι, επικίνδυνοι κι έπρεπε να μείνουν μακριά τους... Γιατί έτσι τους είχαν μάθει....
Κανελλία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
