| |
Ξεκινάω ενα κυνήγι μιας γκρίζας φιγούρας
στη χλωμή χορωδία επτά φωνηέντων
στο ρυθμό που χορεύουν τα φύλλα των δένδρων
την αχτίδα κρατώντας μιας κάποιας κλεισούρας
Μες το δρόμο χιλιάδες πιστοί με ρωτάνε
να τους πω για το φως που τους τύφλωσε τότε
αν ακόμη σαλεύει κι αν ξέρω ως πότε
απ' την τρύπα του βράχου τη γη θα κοιτάνε
Μα κι εγώ τα πνιγμένα μου μάτια τους δείχνω
ως στο τέλος του δρόμου ουρλιάζοντας τρέχω
ξεριζώνοντας κάθε καττάρα που έχω
και τους σπόρους με τρέλλα επάνω σου ρίχνω
Εσύ πάλι με γέλιο το φάρμακο πίνεις
κι απομένω χλωμός στο σκαλί να κοιτάζω
τους λαχνούς που κρυφά μες τη σκέψη μου βάζω
και το τρίτο φιλί στη σκιά μου να δίνεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
