Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εκείνη η νύχτα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130924 Τραγούδια, 269492 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκείνη η νύχτα
 Καλό απόγευμα...
 
Εκείνη η νύχτα με τις σιδερένιες πατούσες
άφησε βαθιές πατημασιές
καθώς δρασκέλιζε τον φράχτη τ’ ουρανού.
Γέμισαν φόβο τα όνειρα
κρύφτηκαν πίσω απ’ τα βλέφαρα
και τα λουλούδια του κήπου
σταμάτησαν να ερωτεύονται.
Δε μύριζαν πια μήτε ψιθύριζαν τα μυστικά τους.
Σαν αγρίμι οσμιζόταν η σελήνη
έσφιγγε τα κίτρινα δόντια της…

Εκείνη η νύχτα με τα κρύα μάτια
λύγιζε τα δέντρα στο πέρασμά της
κι έσερνε σύννεφα φορτωμένα
με θλίψη και κόκκινο νερό.
Ώσπου μια σταγόνα πετάχτηκε
σε κάτι αστέρια μοναχικά και ξεδιάντροπα
που επέμεναν να φεγγοβολάνε.
Αίμα άλικο η σταγόνα, τα μάτωσε.
Ύστερα με τη σειρά τους
άρχισαν να στάζουν και κείνα
αίμα, και θλίψη, και σιωπή.
Και γέμισε η παλάμη σου
κοκκίνισαν τα πέταλα των λουλουδιών…

Εκείνη η νύχτα αλυχτούσε σαν σκυλί
απ’ τα δόντια της κρεμόταν η λύπη.
Κι εσύ ολοένα ακολουθούσες
τις βαθιές πατημασιές της
που πήγαιναν κατά τα κόκκινα σύννεφα
κι ολοένα ξεμάκραινες
και στο κατόπι τα δυο μεγάλα χέρια σου
-πουλιά στο καταχείμωνο-
Τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν…


Χρυσή



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 23
      Στα αγαπημένα: 7
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Η πιό όμορφη απ' τις θάλασσες είναι αυτή όπου δεν έχουμε ακόμη ταξιδέψει... Ν. Χικμέτ
 
poetryf
23-01-2010 @ 06:31
Aπό τα γραπτά που δεν τους πρέπει
μια και μόνο ανάγνωση....

απίθανο είναι
oneiropola
23-01-2010 @ 06:35
ΜΠΡΑΒΟ ::theos.:: ::up.:: ::theos.::
γαλάζια πεταλούδα
23-01-2010 @ 06:41
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
23-01-2010 @ 07:55
Κι εσύ ολοένα ακολουθούσες
τις βαθιές πατημασιές της
που πήγαιναν κατά τα κόκκινα σύννεφα
κι ολοένα ξεμάκραινες
και στο κατόπι τα δυο μεγάλα χέρια σου
-πουλιά στο καταχείμωνο-
Τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν…

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΝΕΑ ΧΡΥΣΗ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΜΑΡΓΚΩ
23-01-2010 @ 08:13
Τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν
ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΑΜΑ! ::up.::
ipatera
23-01-2010 @ 08:18
Είναι σπουδαία η ποιητική σου φλέβα.Με παραπέμπει στον μεγάλο Μα
νώλη Αναγνωστάκη. Μπράβο. ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofiagera
23-01-2010 @ 08:29
Εκείνη η νύχτα με τα κρύα μάτια
λύγιζε τα δέντρα στο πέρασμά της
κι έσερνε σύννεφα φορτωμένα
με θλίψη και κόκκινο νερό.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ,ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ!
Γιάννης Ποταμιάνος
23-01-2010 @ 09:07
Πανέμορφο ποίημα
δυνατός στίχος, δυνατά νοήματα
ποιότητα.

Μπράβο και καλό βράδυ
::up.:: ::up.:: ::up.::
Rannia . k
23-01-2010 @ 09:31
Υπέροχο Χρυσή μου!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
sofianaxos
23-01-2010 @ 09:37
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
Δέσποινα1971
23-01-2010 @ 10:07
Εκείνη η νύχτα αλυχτούσε σαν σκυλί
απ’ τα δόντια της κρεμόταν η λύπη.
Κι εσύ ολοένα ακολουθούσες
τις βαθιές πατημασιές της
που πήγαιναν κατά τα κόκκινα σύννεφα
κι ολοένα ξεμάκραινες
και στο κατόπι τα δυο μεγάλα χέρια σου
-πουλιά στο καταχείμωνο-
Τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν…

την καλησπέρα μου...
::up.:: ::up.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
23-01-2010 @ 10:36
φανταστικό !!!!! μπράβο μου άρεσε πολύ !!!!! ::theos.:: ::love.::
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
23-01-2010 @ 11:50
Βαθιά πονεμένο με λυτρωτική τάση , υπέροχα γραμμένο!!!!!!!!! ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
23-01-2010 @ 11:58
τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν...........υπέροχη γραφή
καλησπέρα Χρυσή!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::kiss.::
Xωρολάτρης
23-01-2010 @ 12:31
Eκείνη η νύχτα!..Μοναδική νύχτα θα την έλεγα εγώ και τεράστια, που ακολουθεί τα βήματα κείνου που φεύγει μαζί της..Εκείνη η νύχτα με τα σιδερένια πέλματα ή εκείνη η νύχτα που κρέμεται πάνω της εκτός από την λύπη και το τέλος της αθωότητας των στιγμών των ανθρώπων..
Μοναδικό!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
23-01-2010 @ 12:27
::yes.:: ::yes.::
azoritis
23-01-2010 @ 12:36
είναι υπέροχο ...καταπληκτικό ποίημα.......
κρύβει ...και λέει πολλά ..... ::up.:: ::smile.:: ::smile.::
καλό βράδυ............
ΤΕΛΛΟΣ
23-01-2010 @ 13:06
Εκείνη η νύχτα αλυχτούσε σαν σκυλί
απ’ τα δόντια της κρεμόταν η λύπη.
Κι εσύ ολοένα ακολουθούσες
τις βαθιές πατημασιές της
Χρυσή ..πένα σε οδηγεί
... άρα υπάρχω
23-01-2010 @ 13:52
Κάθε απώλεια... καθηλώνει τα όνειρα...
μα ο χρόνος ξελευτερώνει τα πάντα...

Πολύ ωραία γραφή nea xrysi...!!
galanidoy
25-01-2010 @ 02:10
Πόσες τέτοιες νύχτες υπάρχουν!!!

Τόσο αληθινό


ωραία γραφή!!!!!
Helene52
25-01-2010 @ 09:10
Χρυσάφι σκέτο ....
Καταπληκτικό !!!!
Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα Χρυσαφένια μου ::love.:: ::hug.:: ::kiss.::
χρηστος καραμανος
28-01-2010 @ 00:11
που πήγαιναν κατά τα κόκκινα σύννεφα
κι ολοένα ξεμάκραινες
και στο κατόπι τα δυο μεγάλα χέρια σου
-πουλιά στο καταχείμωνο-
Τότε έπαψαν τα όνειρα να ταξιδεύουν…

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΝΕΑ ΧΡΥΣΗ!!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
φλοισβος
21-08-2010 @ 06:01
Μοναδικό!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο