| |
Ήταν ακόμα μια παράσταση , για κλάματα
ωστόσο κάποιοι θεατές χειροκρότησαν ενθουσιασμένοι
ελάχιστοι συγκινημένοι
«Η πλατεία ήταν γεμάτη…» …σχεδόν
μα οι καρδιές δεν είναι δάση να φλογίζονται
Συμμετέχουν όλοι στην κακογουστιά
με τον ένα ή τον άλλο τρόπο
Διαρκείας τα εισιτήρια , ισόβια
Τα παιδιά σύρονται δωρεάν
λίγα φανατίζονται , πολλά που χασμουριόνται
Χιλιοπαιγμένο το έργο με ποικιλία
συναυλίας δεκοχτούρας
σαν το εκκρεμές που υπνωτίζει
σε χέρι ταχυδακτυλουργού.
Δεν σου παίρνει το ρολόι
για να το επιστρέψει γελώντας.
Παίρνει τα πορτοφόλια απ’ την πλατεία
τα δίνει σε -όχι πάντα σκοτεινά-
τερατόσχημα θεωρεία.
Το κάνει με την άνεση παρουσιάστριας δελτίου καιρού
με την πλατεία σε ξεγύμνωμα αποχαύνωσης.
Ενίοτε παίρνει ζωές , παίρνει ψυχές
τυχαία η σειρά , το πορτοφόλι πρώτο
Ελάχιστοι γιουχάρουν , δεν πείθουν.
Κάποιοι στενόμυαλοι , άλλοι ανεπαρκείς
φοβούνται τις ευθύνες μεγάλης ηγεσίας
Μικρό κρατούν το μαγαζί , πρώτη γωνία αριστερά.
Κι όμως κανείς δεν υπνωτίζεται στ’ αλήθεια.
Απ’ το κουτί της η Πανδώρα βγάζει και ξαναβγάζει
τις συμφορές και την ελπίδα.
Σαν ξεθωριασμένο απ’ το πλύσιμο ρούχο
με ευεξήγητες λαδιές.
Λαδωμένη ελπίδα
πάλι και πάλι θα βιαστεί.
Μ’ αυτή σκουπίζουν βρωμιές και αδικίες.
Κάποιοι είπαν επιτέλους
να γράψουμε καινούριο έργο.
Αυτός ο πληθυντικός
σ’ αυτό το πρόσωπο
βάζουν βαριές ευθύνες
κι εμείς βαριόμαστε
θανάσιμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
