| |
Aχ ψυχή μου πως αντέχεις
τόσα μυστικά
και σωπαίνεις στης καρδιάς
μες την ξενιτιά
Να χαλάς χιλιές κουβέντες σε μια προσευχή
θαλασσόνερο σ' αυλάκι
πάλι ξύπνησες μονάχη
νυχτοπούλι που ξεχνιέται μέσα στην σιωπή
Μέσα σε βαρύ φορτίο
εκρυβες ζωή
με τις μοναξιάς την μοίρα
να σ' ακολουθεί
Κένταγες στον αργαλιό σου μνήμες κι αριθμούς
των ματιων σου την πλημμύρα
έδενε μια αγάπη στείρα
τσακισμένο το κορμί σου σ' αγριούς καιρούς
Αχ ψυχή μου πως αντέχεις
χρόνια να γυρνάς
στο λαβύρινθο της πόλης
και να προσπερνάς
Βυθισμένος στις ελπίδας το κρυφό σχολειό
σαν τσιγάρο αναμμένο
έμαθα να περιμένω
σε έναν κόσμο που εχει αντίκρυσμα σκληρό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
