| |
[align=center]Αθήνα 1999 Ο Μονόλογος ξεκινάει:
[I]Ήρθες και δεν έφυγες
Ήρθες και δεν κρατήθηκες
Ήρθες και δεν πάλεψες
Απλά με αγκάλιασες και
Τώρα είμαι μαζί σου…
Τι ωραίο να σε αγαπούν…
Τι ωραίο να σε λατρεύουν…
Τι ωραίο να σου το λένε…[/I] [/align]
Πάνω στο κρεβάτι 2 χρόνια μετά κάθετε μόνη της, και αναρωτιέται, λησμονεί. Αρχίζει να γράφει σε ένα παλαιό ημερολόγιο. Μία ιστορία δικιά της. ήταν πρωί του έτος του παρελθόντος που ξύπνησα και πήγα στην Αθήνα μία βόλτα. Άρχισα να κοιτάζω αριστερά και δεξιά. Άντρες και γυναίκες να με κοιτάνε που περπατάω σαν αγρίμι. Έκατσα για καφέ και ήρθε μία φίλη μου, μου μήνυσε πως θα πηγαίναμε και για φαγητό. Εγώ δεν ήθελα. Εγώ ήθελα την αγκαλιά. Έναν έρωτα να μου ξυπνήσει το μάτι, να με κάνει να γελάσω. Να με κάνει να τραγουδήσω. Που όμως? Άφαντος.
Τόσα χαρτιά έριχνα αλλά όσα και αν μου έλεγαν δεν έβγαινε. Δουλειά και πάλι δουλειά. Χτύπησε το τηλέφωνο.
[B]Κ~ [/B]Απόψε θα σου φέρω το χαρτί που μου ζήτησες
[B]Ν~ [/B]Να έρθετε κύριε Κάπα.
Και κατέβασα το τηλέφωνο, το Απόγευμα θα ερχόταν ένας πελάτης με κάτι χαρτιά που του είχα ζητήσει. Ήξερα πως ήταν όμορφος και ένιωθα το έρωτα να ξυπνάει… Πήγα στο σπίτι έκανα ένα μπάνιο φόρεσα τα καλά της δουλειάς μου και περίμενα να χτυπήσει το κουδούνι. Σήμερα ένιωσα λίγο όμορφα, έπαιξα με αρκετούς άντρες αλλά τίποτα δεν έκανα, κάτι με τράβαγε να μην κάνω, και στα πόδια μου έπεσαν άντρες και άντρες…
Χτύπησε το κουδούνι, «Ήρθε» με βαρεμάρα. Σε λίγο είχε χτυπίσει η πόρτα, ήταν απ ‘ έξω…. [I]Άνοιξα την πόρτα και……[/I]
[B][align=center]Συνεχίζετε…[/align] [/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
