| |
σε μιαν αποστροφή του νου σε μιαν αναλαμπή
είπες: πια δε σε σκιάζομαι , ζωή, δε σε φοβούμαι
το αίμα μου σου ‘δωσα να πιεις , μου δωσες να θυμούμαι
τίμια πολύ και καθαρή τούτη η συναλλαγή
στης σκέψης σου την άνωση ό,τι είχε βυθιστεί
πάλι αναδύθηκε νησί στη μέση της θαλάσσης
μέσα σου σκέφτηκες καλά τι άλλο έχεις να χάσεις
και δόθηκες στη μνήμη σου σώματι και ψυχή
κι ανάστησες κάθε ακριβή κάθε μικρή στιγμή
και ψήλωσες ως τα βουνά μέχρι τα κυπαρίσσια
που αγαπήθηκες πολύ κι αγάπησες περίσσια
περήφανος, που ανώφελα δεν πέρασε η ζωή
ταξίδεψες στον ύπνο σου μα κάθιδρος ξυπνάς
όλα που αρχίζουν έχουνε, αισθάνεσαι, ένα τέρμα
γεννήθηκες μ’ ένα αργυρό στο στόμα μέσα κέρμα
και ξέρεις πως το εφήμερο δύσκολα κυβερνάς…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
