| |
| | Βροχερή ευχή |  | | | Οκτώβριος 2004. Πηγή έμπνευσης, τί άλλο, μία κοπέλα... το να υποφέρω με κάνει ΠΟΛΥ δημιουργικό. θα'πρεπε να το κάνω συχνότερα... δεν έγινε τίποτα μαζί της, και τώρα είμαι ερωτευμένος με μία άλλη!!! | | |
Θεέ μου τέτοιο πλάσμα, Θεέ μου τέτοιο ον
αυτό που απ'τη ζωή μου τόσα χρόνια ήταν απών
που μου'κανε ο Θεός τη χάρη να τη συναντήσω
και με την πρώτη μας ματιά τρελά να αγαπήσω
Μα μόλις την αντίκρισα με το δικό της ταίρι
τα όνειρα μου έκοψε σα να'τανε μαχαίρι
κάθε χάδι τους μαχαιριά, κάθε φιλί τους σφαίρα
που διαπερνάει την καρδιά μου μέρα με τη μέρα
Μα ήδη βρίσκομαι βαθιά στου έρωτα τη λήθη
που όλα μου φαντάζουνε σα να'ναι παραμύθι
πως είναι η αγάπη μου, πως είμαι ο ήρωας της
μα τ'όνειρό μου δυστυχώς γίνεται εφιάλτης
Μα θα'ρθει αυτή η μέρα, θα έρθει αυτή η στιγμή
που η ευχή μου θα πραγματοποιηθεί
θα μ'αγαπάει κι αυτή, θα είμαστε μαζί
κι απ'το φως του προσώπου της το γκρίζο μου θα χαθεί
Τώρα που νιώθω έρωτα έχει η ζωή μου ουσία
το μόνο που έχει αξία, που αξίζει κάθε θυσία
πολλοί λεν είν' βλακεία, που αφέθηκα σε μία
εφηβική ατασθαλία
Και βασανίζομαι, αγρυπνώ, πονώ και αρρωσταίνω
μα νιώθω πιο γεμάτος και δεν καταλαβαίνω
αν αξίζει αυτό το βάσανο, την αϋπνία τον πόνο
και την καρδιά μου συνεχώς να πρέπει να σταυρώνω
Βίαια πάνω στο σταυρό που λέγεται μοναξιά
κι αυτή που έχω μέσα εκεί κρατάει τα καρφιά
Θεέ μου τί ειρωνία, της μοίρας σαρκασμός
της καρδιάς μου να γίνεται πόνος κάθε παλμός
Κάθε σκέψη, κάθε σφυγμός
κι έρχεται η στέψη, ένας λυγμός
κι ένας σπασμός καθώς ο νους μου διαρκώς
σ'αυτήν όλο πηγαίνει και στου γέλιου της το φως
Πώς να την κερδίσω, πώς να μ'αγαπήσει
πώς να αποκτήσω και πώς να μου χαρίσει
την αγάπη της;
την αγάπη της...
Έστω ένα βλέμμα της, σαν χίλιες λέξεις
αχ πόσο θα'θελα στο σκότος μου να φέξεις
στης ψυχής μου την έρημο λουλούδια να φυτέψεις
και σαν την δεις καρδούλα μου ξοπίσω της να τρέξεις
Έχει τ'αγγέλου τη μορφή και του μελιού τη γλύκα
λες και της έδωσε ο Θεός τον ουρανό για προίκα
τ'αστέρια όλα για φόρεμα το φως της μέρας γέλιο
την ζέστη της σαν του Ηλιού να νιώσω πόσο θέλω
Συνάμα τη δροσιά της, σαν της αυγής την πάχνη
το βλέμμα μου το βλέμμα της απεγνωσμένα ψάχνει
και σαν το βρει στον έβδομο ουρανό αμέσως θα με στείλει
κι ίσως εκεί μπορώ, στου ουρανού την πύλη
Στο σπίτι των αγγέλων να με φιλοξενήσει
και μ'ευτυχία και χαρά να με γεμίσει
για πρώτη μου φορά να μη νιώθω άλλο πόνο
αχ Θεέ μου σε παρακαλώ αυτό να γίνει μόνο
Δεν το αντέχω άλλο από έρωτα να λιώνω
μα δεν το μετανιώνω και όποτε ξαπλώνω
μ'ακολουθεί η μορφή της και χάνομαι στο χρόνο
η ώρα μοιάζει με λεπτό και το λεπτό με χρόνο
Και νιώθω σα να κάθομαι στου ουρανού το θρόνο
μα μόλις μου'ρχεται στο νου πως δεν είναι δικιά μου
πέφτω ψηλά απ'τα σύννεφα σπάζουν τα κόκκαλά μου
κόβονται τα φτερά μου, χάνονται τα όνειρά μου
μα πιο επώδυνο από αυτό, ραγίζει η καρδιά μου...
Δεν ξέρω καν αν νοιάζεται, δεν ξέρω καν αν ξέρει
πως είναι το δικό της το φονικό το χέρι
που τεντώνει τη χορδή που εκσφενδονίζει το βέλος
και στην μοναχική ύπαρξή μου δίνει ένα τέλος
Μα ξέρω ειν' δικό της και τ'άγιο το χέρι
που με μία μόνο κίνηση θα με επαναφέρει
και στην κόλαση της μοναξιάς της δύστυχης ψυχής μου
θα'ρθει ως ο σωτήρας μου και ως ο λυτρωτής μου
Και όλα αυτά που με πονούν θα είναι παρελθόν
γιατί αυτή θα είναι της ζωής μου το παρόν
Θεέ μου αυτό το πλάσμα, Θεέ μου αυτό το ον
γιατί δε θα'ναι πια απ'τη ζωή μου απών
Μα αυτά τα είπα στην αρχή και δεν τα ξαναλέω
μετά το άνοιγμα ψυχής την σκέφτομαι και κλαίω
πέφτω στα γόνατα, τα χέρια υψώνω
και στο Θεό κάνω μια ευχή πάλι γεμάτη πόνο
Και βρέχει... και βρέχει
το δάκρυ μου ενωμένο με τις σταγόνες τρέχει
και τότε εγώ χαμογελώ "Ναι, μ'άκουσε ο Θεός!"
και κλαίει μαζί μου ο ουρανός
Πώς να την κερδίσω, πώς να μ'αγαπήσει
πώς να αποκτήσω και πώς να μου χαρίσει
την αγάπη της;
Έστω ένα χάδι της σαν χίλια καλοκαίρια
κι ενώ είμαι εκεί γονατιστός με υψωμένα χέρια
μες στην ομίχλη της βροχής μπορώ και διακρίνω
κάτι όμορφο σαν άγγελο κι αβρό σαν έναν κρίνο
Τα μάτια κλείνω
μα δεν είν' όραμα, είναι μπροστά μου
αυτή που έβλεπα κι άγγιζα μονάχα στα όνειρά μου
με πλησιάζει και με σηκώνει
Με ένα βλέμμα της ζεστό τον πάγο μέσα μου λιώνει
τότε την αγκαλιάζω κι εκεί μένουμε μόνοι
γινόμαστε ένα, μ'ένα φιλί
και μένουμε αγκαλιασμένοι μέσα στη βροχή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
