| |
Σήμερα έξω βρέχει πάλι
και γίνεται η μοναξιά μεγάλη
κι εσύ όλο και πιο μακρυά
αδειάζοντάς μου την αγκαλιά
Θυμάμαι τα βράδια με τη βροχή
τότε που μου ψυθύριζες στο αυτί
όλες οι νύχτες μας έτσι θα'ναι
μαζί σου όταν είμαι δεν φοβάμαι
Μα εγώ η ανόητη φοβήθηκα την αστραπή
πίστευα πως δε θα ήσουνα εκεί
και όσο έσβηνε η λάμψη έσβηνα κι εγώ
και χάθηκα μόνη στο κενό
Περίμενα ένα χέρι να με αρπάξει
και μες στο σκοτάδι να χαράξει
κι όσο δεν ερχόσουνα φοβόμουν
μες στη σιωπή ονειρευόμουν
Ονειρευόμουν μόνο την αγκαλιά σου
τότε που με τράβαγες κοντά σου
δε μ'ένοιαζε τίποτα άλλο
δε με άφηνες να αμφιβάλω
Και ήρθε έπειτα ο χωρισμός
το αντίο το τέλος ο χαμός
κι έμενα μέσα να μη σε συναντήσω
κι έτσι άργησα να ζήσω
Και πήρα την απόφαση να βγώ
μήπως έξω και σε δώ
και σε είδα με μία άλλη
να την έχεις σφιχτά στη δική σου αγκάλη
Πόνεσα έκλαψα ζήλεψα πολύ
άλλη έπαιρνε το δικό σου το φιλί
μα πιο πολύ δάκρυσα για'μένα
γιατί πίστεψα στηρίχτηκα σε'σένα
Κι αργότερα κάναμε κατάληψη στο ΤΕΙ
και ήπια λίγο παραπάνω ρακί
σε πήρα τηλέφωνο για να βρεθούμε
να μιλήσουμε λίγο να τα πούμε
Και φυσικά δεν έγινε ποτέ
κι έμενα μόνη όσο ποτέ
μα δε με ένοιαζε που έμεινα μονη
μόνο το βλέμμα σου που με σκοτώνει
Και τώρα έφυγα και ήρθα στην Αθήνα
και όλοι μου λέγανε να περνάς φίνα
μα τίποτα δεν είναι όπως εκεί
νιώθω σα μέσα σε φυλακή
Μα κάτι μέρες σα κι αυτή στο μυαλό μου φέρνω
σκηνές δικές μας από κει που έλεγες σε θέλω
μια κλαίω μια γελώ αισθήματα μπλεγμένα
σα τη ζωή που λαχταρώ να ζήσω μαγεμένα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
