| |
| | εξίσωση αγνώστων παραγόντων |  | | | ο μεγαλύτερος θάνατος ,είναι ο ύπνος της ψυχής ... | | |
ηθοποιοί και θεατές ετούτης της ζωής
εξίσωση αγνώστων παραγόντων
γινόμενα μιας άγνωστης μορφής
συντελεστές στον ορισμό των όντων
με σκέψη πάντα και με στοχασμό
πάνω σε τούτο το θνητό μας σώμα
βάζει το σχέδιο το μυαλό
μα πάντα η καρδιά το χρώμα
μάτια που είδανε τη θλίψη
ξεγέννησαν στο χέρι τη πυγμή
φωνές απαισιόδοξες στη σκέψη
ατσάλωσαν της θέλησης σιωπή
αναρωτήθηκες…γιατί η ζωή δεν βγάζει νόημα
δώσ’ της το νόημα το δικό σου..
απόρησες… γιατί η στιγμή περνάει ανώνυμα
δώσ’ της τ’ όνομα το δικό σου..
μα κι αν ακόμα γεύτηκες γεύση πικρή
δώσε της γλύκα με αγάπη
ακόμα κι αν εμέτρησες και σου εφάνηκε μικρή
πρόσθεσ’ της μ’ έργα μια πράξη
ηθοποιοί και θεατές ετούτης της ζωής
παράσταση, δίχως σενάριο προδιαγεγραμμένο
μονόπρακτο γεμάτο λάθη της στιγμής
πάνω σε σύμπαν αλάθητα σχεδιασμένο
ζωή , μιά λίμνη αρυτίδωτη η επιφάνεια του νερού σου
βουτάει ο χρόνος μου και σπάει τον ακίνητο καθρέφτη
μοιραία οι κύκλοι μου διαγράφονται πυκνοί
περνούνε αραιώνουνε και σβήνουν ….
[I]Το στίγμα του ανθρώπου είναι το σημείο εκείνο που συναντιέται το
πεπερασμένο με το άπειρο .Στέκουμε ανάμεσα στο μηδέν του πρίν
και του μετά , ακροβατώντας ανάμεσα σε θέλω και σε πρέπει , τραγικοί
ισορροπιστές , κρίκοι μιάς αλυσίδας που μεμονωμένοι χάνουν τη
συνοχή τους , ένας νους χωρίς σύνορα που πρέπει να ανεχθεί μια γή
με σύνορα .Κλωστή που περνάει η φύση στη βελόνα και υφαίνει στο
υφαντό του χρόνου . Ο άνθρωπος είναι ένα κλάσμα που έχει αριθμητή
την άπειρη επιθυμία και παρανομαστή την περιορισμένη εκπλήρωση .
Με μόνιμη ιδεολογία και εναλλασσόμενες επιθυμίες .
Κουβαλάει στις πλάτες του ,τη μνήμη του χτές και την αγωνία
του αύριο .Κινείται ανάμεσα στην ύπαρξη και την συνύπαρξη , την
επικοινωνία και την αποξένωση , εκκρεμές ανάμεσα σε γέλιο και
σε κλάμα ,αλλά, κάτω απο τα ποικιλόχρωμα γυαλιά που φοράμε ,
τα μάτια όλων είναι ίδια . Οπως και τα δάκρυα μας....
Πολλές φορές στη ζωή μας ,χάνουμε την πιστη μας στον ανθρωπο ,
όμως , ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την πίστη μας στην ανθρωπιά ,
γιατί δεν υπάρχει εθνικός ή θρησκευτικός ανθρωπισμός .
Το μόνο αγκαθωτό συρματόπλεγμα των συνόρων που μας χωρίζει ,ο
ανθρωπιστής ,το αισθάνεται γύρω απο την καρδιά του .[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ..κι είναι η ποίηση η συνείδηση της πράξης.. | | | |
|
giannis0911
17-02-2010 @ 15:54 | Μοίρα είναι η πάλη του ανθρώπου προς τον κόσμο .Ο ανθρωπος παλεύει ενάντια στα αντι_κείμενα που ορθώνονται μπροστα του γιατί τα βλέπει και τα γνωρίζει . Τα αντι_κείμενα αυτά λειτουργούν ανασχετικά στις εφορμήσεις της ελευθερίας του . Την πάλη του ανθρώπου προς τα αντι_κείμενα συνοδεύει ο πόθος της υπέρβασης και ο φόβος της συντριβής . Προσδοκία και αποτροπή αποτελούν το περιεχόμενο της μοίρας που εκφοβίζει και γοητεύει τον άνθρωπο . Ότι μισεί και φοβάται , ότι αγαπάει και θαυμάζει , αποτελούν φαινόμενα που στέκουν μπροστά του και φράζουν το δρόμο του. Μοίρα του ανθρώπου είναι η πάλη του με τα φαινόμενα του κόσμου , τα οποία η συνείδηση του τα μεταμορφώνει σε προβλήματα . Λόγω της συνείδησής του ο ανθρωπος ζει την διάκριση και όχι την ενότητα . Κόκκινη γραμμή . Ο ανθρωπος προσφέρεται στον εαυτό του, όταν αναζητεί το απέναντι , και ορμά προς το απέναντι , όταν επιθυμεί να παραμείνει στον εαυτό του. Επικίνδυνη χρονοτριβή ανάμεσα στο να προχωρεί εμπρός και να κοιτάζει πίσω , πεθαίνει , όταν γεννιέται ,και συνταιλείται , όταν καταστρέφεται .Λαχταρά την μοίρα του , ενώ προσπαθεί να την αποφύγει ...
| | giannis0911
17-02-2010 @ 16:16 | Καλο θα ηταν πριν ο ανθρωπος γινει θεος να καταφερει να γινει αυτο που
γεννηθηκε.Ανθρωπος.Αιωνες ζωης τωρα και ακομα ζει στο ψεμα.Θνητος
στη φυση του , μια φυση που αδυνατει να δεχτει , υποσκελιζοντας την,
μετατρεποντας την αδυναμια του να κατανοησει το συμπαν που
περιβαλλεται και την θεση του μεσα σε αυτο σε διακαη ποθο αλογιστης
προσωπικης του αθανασιας θετοντας τον εαυτο του πανεποπτη
τινασσοντας τον στην ανωτερη βαθμιδα στην σκαλα της δημιουργιας
αντικαθιστωντας πολλες φορες ακομη και αυτον τον ιδιο του αγνωστο
δημιουργο.Το ερωτημα που τιθεται κατ εμε ειναι το αν μπορει σιγα σιγα ο
ανθρωπος να δεχτει το πεπερασμενο της φυσης του και να εναρμονιστει
με αυτο . Να δεχτει οτι δεν μπορει να γνωριζει και να χαμηλωσει λιγο τα
ματια κοιταζωντας με σοβαροτητα τη ζωη που του οριστηκε να ζησει
παραγοντας δημιουργικα στο χρονο που του αναλογει σε αυτη το
καλυτερο δυνατον ετσι ωστε να αφησει το αποκτημα του παρακαταθηκη
στις γεννεες που επονται σαν μια "δυνατη" μορφη της προσωπικης του
αθανασιας ενα στιγμα στο απειρο μιας αβεβαιης αιωνιοτητας που μπορει
καποια χρονικη στιγμη της εξελισσομενος να μπορεσει να κατανοησει και
να κερδισει επάξια τον τίτλο ανθρωπος ...
| | ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΣ
18-02-2010 @ 01:57 | εξαιρετικός... μπράβο.. | | galanidoy
18-02-2010 @ 02:33 | ::1255.:: ::1255.:: ::1255.::
Ο άνθρωπος είναι ένα κλάσμα που έχει αριθμητή
την άπειρη επιθυμία
αλλιώς θα είχε την είχε παρατήσει την ζωή. όλα είναι καταθλιψη! χωρίς επιθυμίες!!!
Μπράβο ,ψάχνεις να βρεις αλήθειες που είναι κρυμένες σε δύσκολα μέρη!!!
εξαιρετικός λόγος!! | | Αγνή
18-02-2010 @ 03:21 | γιά το μόνο που αναρωτήθηκα
είναι γιατί να τα πείς σε ποίημα όλα τούτα,
ποιό το κίνητρο...
μου φάνηκε πως η μορφή που τους έδωσες
έπνιξε την ευγενέστατη πρόθεσή σου.
φιλικώτατα | | giannis0911
18-02-2010 @ 03:42 | Το κινητρο αγνη ειναι η χαρα της δημιουργιας ,να αποδωσει σκεψεις προβληματισμους και συμπερασματα με μορφη που να εκφραζει την εσωτερικότητα μου...οσο για τα σχολια δεν εγιναν με αφορμη το ποιημα αλλα ειναι απαντησεις μου , προσωπικες σκεψεις , σε θεματα συζητησεων σε αλλο φορουμ και μπηκαν εδω με την ευκαιρια του ποιήματος ....αν ηθελες να μου εξηγησεις λιγο πως αντιλαμβανεσαι την μορφη και που αντιφασκει με την προθεση μου για να καταλαβω τι εννοεις .... ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | | pithanos
18-02-2010 @ 20:24 | Ένας δικηγόρος, συνταξιούχος, έρχεται αργά σ' ένα μπαρ κι απ' ότι βιβλίο διαβάζει κάθε μέρα -του ξεφεύγει, το λέει κι όλας- μας αρχίζει διδασκαλία κι ερωτήσεις γνώσεων, σπαστικό που φωνάζει και δυνατά. Δε ξέρω πως θυμήθηκα αυτή την ιστορία,
κοίταξα και λίγο τα πίσω, γράφεις τόσο ωραία. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
