| |
Σου αρκεί ανθρωπάκι μια ελπίδα,
για να κρύψεις τη γύμνια σου!
Να κρυφτείς μέσα της
και πρόστυχα να αγκαλιαστείς μαζί της.
Σου φτάνει να μασήσεις με τα σάπια δόντια σου,
όσα, εκείνοι, πεθάναν ξέρεις για να σου χαρίσουν!
Ανθρωπάκι,
πάτα για άλλη μια φορά στα πτώματά μας,
γέλα μαζί μας, στάσου εμπρός μας ξανά,
σαν τοίχος,
σαν ξερό χωράφι
στέρφο κι άκαρπο,
σαν ευνουχισμένο ζώο!
Ανθρωπάκι,
δε σου μέλει άλλη χαρά να δώσεις,
παρά τη χαρά μας,
όταν θα σκούζεις,
στη βρωμιά, στη δυσωδία,
στα σκατά που πέταξες!
Θα γίνεις το αυριανό μας χαμόγελο!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
