| |
THE SKIPPER
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το ταξίδι στην Τασμανία τελείωσε με μία βόλτα με το λεωφορείο και στην συνέχεια με ένα ταχύπλοο στα νησιά Bruny.Επιμένω ότι είναι δύο άσχετα αν στο χάρτη είναι ένα και μοναδικό που αποτελείται από δύο τμήματα που ενώνονται με μία πολύς στενή λουρίδα χωματόδρομου.(Isthmus Bay). Ξεκινήσαμε από το Hobart 8 το πρωί. Το μικρό λεωφορείο γέμισε με 21 άτομα από όλα τα μέρη του κόσμου. Ήμουν η μοναδική ελληνίδα αλλά όταν δήλωσα την εθνικότητα μου όλοι με κοιτάξανε με συμπάθεια και θυμηθήκανε διάφορα ευχάριστα σχετικά με την χώρα μου. Ο οδηγός μας έδειξε στον χάρτη την διαδρομή που θα κάνουμε και έλεγξε αν είμαστε κατάλληλα ντυμένοι για την περίσταση. Σε λίγο πλησιάσαμε το Ketering ,το σημείο από όπου πήραμε το ferryboat για το νησί. Ο καιρός ήταν θαυμάσιος και όλοι γελούσαμε με τα πολλά αστεία που μας έλεγε ο οδηγός.
Από όλα τα μέρη του κόσμου πιστεύω ότι η Τασμανία είναι η πιο πράσινη χώρα. Η άγρια φύση οργιάζει και η ποικιλία των φυτών σε μαγεύει. Παρατήρησα ότι είναι και η περισσότερα καλλιεργημένη ,με οπωροφόρα δέντρα, από άλλα μέρη της Αυστραλίας. Επίσης είναι μία πολύ καθαρή περιοχή.Αυτό οφείλεται στο ότι υπάρχουνε πολλές εκτάσεις όπου κυριαρχεί η άγρια φύση και ο πολιτισμός δεν έχει φτάσει μέχρι τώρα; Μήπως ότι οι ντόπιοι είναι πολύ προσεκτικοί με την καθαριότητα; Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις και φυσικά να κάνεις σύγκριση με τον τόπο σου.Σε λίγο φτάσαμε και στην στενή λουρίδα χωματόδρομου ,παράλληλη με τις ακτές της θάλασσας .Η φύση είχε παράξενη όψη. Από έξω, από την μεριά του Ειρηνικού, το νερό ήταν καταγάλανο ,με δυνατά κύματα και χρυσή αμμουδιά(Adventure Bay).Από την έσω μεριά D’Entrecasteaux Channnel το νερό ήταν σχεδόν ανύπαρκτο ,η άμμος ήταν γκρι με μία ανερχόμενη ξεραΐλα Ανάλογα με την περίοδο του χρόνου τα νερά φουσκώνουν και αλλάζουν χρώμα. Θυμήθηκα τα προβλήματα με την λίμνη Κερκίνη που, κάποτε ,αποτελούσε από πολύ παλιά το φυσικό καταφύγιο των μεταναστευτικών πουλιών και στους καλαμιώνες της συμβίωναν αρμονικά χιλιάδες υπάρξεις.
Μετά από 2 ώρες διαδρομή επιβιβαστήκαμε στο ταχύπλοο. Μας δώσανε γερά κόκκινα αδιάβροχα και η περιπέτεια ξεκίνησε Πήρα μία ταμπλέτα γλυκόριζα αλλιώς… Η ζαλάδα και η τάση προς έμετο οφείλονταν στα μεγάλα κύματα που κουνούσανε το σκάφος πέρα δώθε. Τότε παρατήρησα ποιος ήταν στο τιμόνι του σκάφους. Ένα κορίτσι 25 χρονών, μία καπετάνισσα απίστευτα ικανή. Πήγαινε το σκάφος κοντά στα βράχια για να δούμε τις φώκιες χωρίς να γκρεμοτσακιστούμε! Πότε πότε σταματούσε και μας άφηνε να ηρεμήσουμε και να βγάλουμε φωτογραφίες. Μετά το σκάφος έτρεχε σαν τον άνεμο και οι στάλες του νερού μας είχανε κάνει μούσκεμα. Η ψυχή μου είχε πάει στην κόλουρη και αναρωτιόμουνα τι ψάχνω στο σκάφος εγώ που δεν τρελαίνομαι για τα extreme sports;Σαν να κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά και με ρώτησε αν όλα είναι καλά με μένα. Το ενδιαφέρον της ήταν ειλικρινής και εγώ ντράπηκα να της πώς ότι θέλω να γυρίσω πίσω. Ζαλισμένη μειδίασα, όσο μπόρεσα και δεν απάντησα. Ευτυχώς σε λίγο πλησιάσαμε τα βράχια με τις τεμπέλικες τις φώκιες να λιάζονται στον ήλιο. Παρασύρθηκα από την ομορφιά τους, ξέχασα και ζαλάδες και εμετούς και έβγαλα συνέχεια φωτογραφίες. Όχι μόνο τους κορμοράνους και τα αλμπατρός αλλά και τις παράξενες σπηλιές που πρόβαλαν ανάμεσα στα βράχια. Η Ελεονόρα ,η καπετάνισσα ,η skipper,με ξαναζύγισε .Προφανώς κατέλαβε ότι αποκλείεται να αναγνωρίσω τα χάλια μου. Σιώπησε αλλά μου έριξε ένα ενθαρρυντικό χαμόγελο. Αν θα χρειαζόμουνα βοήθεια θα την έβρισκα γρήγορα..Όταν ,μετά από μιάμιση ώρα γυρίσαμε πίσω χαιρετιστήκαμε θερμά .Την συγχάρηκα για τις ικανότητές οδήγησης του σκάφου της .Ήξερε και ήξερα ότι με βοήθησε χωρίς να το κάνει θέμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
