| |
[color=black][font=georgia]Δρακοφωλιά το όνειρο τ’αθάνατο μου πλάθει
Στων οριζόντων την κλωστή, στων πέλαγων τα βάθη
την έφταση μου απολογώ στο ρούσσο που ορίζει
το κίνδυνο και με φιλί τον διπλοχρωματίζει.
Να πάω να κλέψω το φτερό που κρυφοπλάθει ανέμους
Κι απέ τους κάνει βορεινούς κρούσταλα φορτωμένους
Κι όταν το ξανασκέφτεται σα ποιον θα διαγουμίσει
Στων κοριτσιών τα μάγουλα ζέφυρο θα πνοήσει.
Να πάω να κλέψω το φτερό που κλέβει από το χρόνο
Ότι στη νιότη απόμεινε και μέσα μου κλειδώνω
Ότι μπροστά μου περπατώ άσπρη και μαύρη μοίρα
Ότι εγώ κάλεσα να ερθεί και να μου εκρούσει θύρα
Να πάω να πιάσω το φτερό που βρίσκει τα κρυμμένα
Μου κρύφτηκ’ η αγάπη μου και τα ‘χω όλα χαμένα...[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
