| |
Εμείς οι αρχαίοι
που ισορροπώντας διασχίσαμε
χωράφια σπαρμένα με οβίδες
και πόλεις σαν σύννεφα
γεμάτα αντιθέσεις.
Και τα μικρά πέτρινα σπίτια μας.
Τώρα γυρνάμε ντυμένοι την θάλασσα
και ο,τι ζητάμε
-μονάνα δυό μάτια
βαθιά και γαλάζια.
Να γίνουμε ανάμνηση
στο άγνωστο σύμπαν
μιας περαστικής που καπνίζει.
Και αδιαφορεί για την μοίρα μας
ή δεν γνωρίζει
πως ζούμε για εκείνη.
Μαρία
ή Ελένη.
Εμείς οι αρχαίοι που όλα τα ζήσαμε τώρα
προσπερνάμε αθόρυβα τις σκηνές πανικού
σαν αφηρημένα φαντάσματα
προδίδοντας με ευκολία
αυτά που "δεν πρέπει".
Για το χαμόγελο μόνο ενός κοριτσιου.
Για αυτο και εσύ
αν με δεις
την επόμενη φορά που θα βγεις απ' το σπίτι
(μην ξεχνάς πως φοράω μια θάλασσα)
χαμογέλασε -
βλέπεις...
Οι αρχαίοι αυτοί τα ξιδεύουν για εσενα.
Από μάχη σε μάχη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
