| |
[align=center]Μου είπαν πως τους ποιητές, ο Πήγασος τους ''πέρνει'' σε θάλασσες εμπνεύσεως τους σπέρνει, και τους περνά απο στιχοπόρτες ανοιχτές!
χαρά τους -μού 'χουν πεί- σαν τον ιπεύουν, ξεχννούν τη γή κι όλα τα χοϊκά,πληγές αγειάτρευτες στη ''χάρη του'' γειατρεύουν. το.. 'Ατι αυτό, το "γρίζο τους", νικά!
'Ατι λευκό, λευκότερο χιόνος,πατρίδα του τα βάθη της ψυχής,εξαφανίζεται εμπρός του ο πόνος,
Άγια εκπλήρωση ευχής!
Μα 'ναι καιρός που τον ποθούν με ζήλο, επίπονα κι επίμονα να ΄ρθεί. (οι φίλοι δεν ξεχνούν το φίλο) μα... εκείνος, δε το λέει να φανεί!
Κι άλλες φορές τον λησμονούν τελείως,πεζοί μες το λιοπύρι τής ζωής, μα...να..εμπρός τους φτερωτός κι οικείος, έτειμος αναπότρεπτης φυγής!
.....................................
..Μου είπαν πως τους ποιητές, ο Πήγασος τους πέρνει,σαν γίνονται απ'τη γή αποδημητές.
Σέ ουρανοθάλασσες Αιώνιες τούς σπέρνει!!![/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
