Δακρυζω πλεον κ δεν ξερω το γιατι...
κοιταζω στο απειρο κενο με μια μονιμη απορια......
γιατι??? γιατι να εισαι ακομα στο μυαλο μου?
γιατι να μην μπορω να βρω πια τον χαρουμενο εαυτο μου?/
γιατι να νοιαζομαι μετα απο τοσα χρονια? γιατι ενα αντιο
προσωρινο καταντησε τοσο προβλεψιμο για χρονια...?
τα φιλια σου τα δινεις αλλου πια....
την αγκαλια σου την χαριζεις σε αλλη τωρα πια.....
πως γινεται να ξεχαστουν τοσες απολυτες στιγμες ευτυχιας
που εχουν γινει αποτελεσμα δικης μου δυστυχιας?
δεν εχω απαιτηση να ερ8εις πισω ξανα....
ετσι κ αλλιως παραμενει ενα ονειρο χωρις αξια πια καμια...
βραδυα που περασαμε μαζι αγκαλια...μονο πες μου αυτο...
πως να ξεχαστουν αυτα?
πες μου τον τροπο που τα ξεχασες εσυ....κ ισως τοτε καταλαβω πια κ το γιατι...
μονο τοτε κοιτα με στα ματια....αυτο που ποτε δεν εκανες κ με εκανες κομματια...
Και αν γινει αυτο τοτε δεν 8α σε ξαναενοχλησω 8α σ αφησω ησυχο
και στην ζωη μου 8α γυρισω.....!!!!
