| |
[color=fuchsia][B]Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΚΟΥ ΑΕΤΟΥ[/B][/color]
[color=purple][I] Ο μαγικός αετός ανήκε σε ένα άλλο κόσμο μακρινό …ταξίδευε με την ταχύτητα του φωτός. Ήταν ακούραστος, αιώνιος και ανοίγοντας τα δυνατά του φτερά, πετούσε υπερήφανα ψηλά και επισκεπτόταν τις αγνές καρδιές, με σκοπό να τις ενθαρρύνει και να τις παρηγορεί, όταν εκείνες λύγιζαν από το ηλιόκαμα της μέρας και το φορτίο της ψυχής…[/I][/color]
[color=blue][U][B]Το φύσημα του αέρα[/B][/U][/color]
[color=purple][B]Αόρατος χορευτής της φύσης, καβαλάρης γητευτής, άπιαστος στην αφή, άγευστος στη γεύση, αόρατος στην όραση, ουδέτερος στην όσφρηση, δυνατός στην ευαίσθητη ακοή μου. Από πού έρχεται και προς τα πού πηγαίνει; Πώς δημιουργείται και πώς εξαφανίζεται; Έχει φίλους οδοιπόρους; Έχει εχθρούς που τον καταδιώκουν; Άλλοτε αύρα δροσερή που ακουμπά σαν δυο απαλά χέρια ενός φίλου που χαϊδεύει τρυφερά τα κυματιστά μου μαλλιά. Σύντροφος στη μοναξιά, όταν χάνομαι σε μακρινές και εκτός τόπου και χρόνου αβύσσους και εποχές, όταν το βλέμμα μένει καρφωμένο εστιάζοντας χαμηλά στη γη, και αρχίζει ένα ήρεμο ρυάκι να βρέχει το πρόσωπό μου, ο αγέρας δεν με αρνείται. Στέκει εκεί, και με το φύσημά του, στεγνώνει την υγρή επιδερμίδα των παρειών και δίνει το φίλημα της ελπίδας και του αγώνα.
Πίσω από το λίκνισμα μιας μπαλαρίνας μαργαρίτας, πίσω από έναν ξέφρενο χορό ενός κήπου ματωμένου από κόκκινα τριαντάφυλλα, κρύβεται η πορεία του αγέρα. Είναι και εκείνος επαναστάτης, όπως μια ατίθαση πληγωμένη καρδιά που αντιδρά διεκδικώντας τα αιτήματά της.[/B][/color]
[color=blue][B][U] Το ανεξίτηλο γράμμα[/U][/B][/color]
[color=purple][B]Γνωρίζεις το ανεξίτηλο γράμμα; Αισθάνθηκα να είναι ένα μαγικό χαρτί που δεν σβήνονται οι λέξεις, που δεν τσαλακώνεται και δεν καίγεται το χαρτί, που όσος χρόνος και αν περάσει και ξοδέψει δευτερόλεπτα, λεπτά και τις εικοσιτέσσερις του ώρες, ακόμη και αν έρθει με τη σειρά του το Φθινόπωρο με τα φυλλοβόλα δέντρα, ο αέρας θα το σηκώσει ψηλά και εκείνο θα ταξιδέψει στα μονοπάτια της καρδιάς που η ζωή έχει διαλέξει. Θα ακουμπήσει κοιλάδες μοναξιάς, σταλαγμίτες και σταλακτίτες σκοτεινής σπηλιάς και πάλι στο φως της μέρας θα κουρνιάσει.[/B][/color]
[color=blue][B][U]Οι φράουλες της ουτοπίας[/U][/B][/color]
[color=purple][I]«Μη πιστεύεις στις φράουλες που φαίνονται αθώες και αληθινές! Είναι καρποί ουτοπικοί, που κρύβουν κινδύνους σε όσους θαμπωθούν και θελήσουν να τις δοκιμάσουν! Για αυτό, τρέξε μακριά να σωθείς! Οι ρίζες των καρπών σε λίγο θα λυθούν και θα θελήσουν να γίνουν βασανιστική θηλιά που θα σου πνίξουνε τα νιάτα!» έκραξε ο πληγωμένος αετός με όση δύναμη του είχε απομείνει.[/I]
«[I]Χωράφια από φράουλες με δηλητήριο….τίποτα δεν είναι αληθινό...τίποτα δεν είναι αληθινό» ,[/I] [I][B]ψέλλισε αργότερα με δυσκολία ο αετός, πλέον αιμορραγών[/B][/I].[/color]
[color=blue][B][U]Η φυγή[/U][/B][/color]
[color=purple][I]Χρόνια περιπλανιόμουν σε αυτό το δάσος, της απάντησε ο αετός και πρέπει ο επισκέπτης να μαθαίνει την αλήθεια και το μυστικό που κρύβει. Το δάσος αυτό ήταν πάντα μια ουτοπία! Όσο έχεις όμορφα συναισθήματα στην καρδιά σου και ανθίζει μέσα σου η ελπίδα, τόσο ανθίζει και εκείνο και έχει ζωή! Όσο απογοητεύεσαι και χάνεις τον προσανατολισμό σου, τόσο χάνεται και αυτό μαζί με τα όνειρά σου![/I]
[B]Η Μαρλίν έκθαμβη έτρεξε μακριά για να σωθεί από τη παγίδα…τα κυματιστά της μαλλιά πλούσια ανέμιζαν σαν άτι αγριεμένα που καλπάζουν στη δύση του ηλίου... και εκείνη ταξίδευε μονάχη της και πάλι στο άγνωστό της μέλλον"…[/B][/color]
[B]Μα ήταν ευτυχισμένη που ελευθερώθηκε από τις ουτοπίες γιατί δεν είχε ανάγκη τα ψεύτικα λόγια των παραμυθάδων.[/B]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
