| |
Δε μοιράζομαι τίποτα ποια
Δε στοχάζομαι γα κανέναν που υποφέρει
Είμαι αυτός που δίπλα δεν κοιτά
Που όταν μονό να προσπερνά ξέρει
Πρώτη φορά μετά από χρόνια ντρέπομαι
Που κι εγώ λέγομαι άνθρωπος
Όμως χαίρομαι που μπόρεσα να σκεφτώ
Πως κι αυτό πονάει που είδα μάτια ανθρώπου να πονά
Και δεν ήταν φίλος μου δε ήταν συγγενείς
Ήταν το είδος της φυλής τον ανθρώπων
Αυτός που αποκαλείτε κανείς
Θεέ μου λυπάμαι κανείς δε σε διδάσκει στην πατρίδα μου
Από παιδεία μας δίδαξαν μόνο τον έλληνα χριστό
Και βασάνισαν την ελπίδα μου
Σε άσκοπα και ψεύτικα εγώ
Λυπάμαι που πάνω στο σταυρό κρεμάνε πια
Φρεσκοπλυμένο μετάξι να φαίνεται εντάξει
Και τον σηκώνουν για να φοβίσουν κάθε πιστό
Και από θεό να σε κάνουν έλληνα χριστό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
