Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Εις μάτην
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130755 Τραγούδια, 269456 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εις μάτην
 
Είναι κάτι τέτοιες ώρες
που θέλω τόσο πολύ να γράψω
και όλο το ποτάμι, τον κυκεώνα αυτό
του πόνου και της χολής
να τον καταστρέψω μέσα από τις λέξεις
σαν σφαίρα που καταλήγει στο στήθος,στην καρδιά.

Μα τα χέρια μου αιμορραγούν και τα μάτια μου δακρύζουν
και αρπάζουν φωτιά τα χαρτιά και οι πένες και η ίδια η ζωή
και όλα αυτά τα πράγματα που με λυπούν κάθε ασήμαντη μέρα
είναι ασυνάρτητα,χωρίς συνοχή, χωρίς υπόσταση και υφή
και οι λέξεις υποκλίνονται μπροστά τους
από φόβο
από δέος
από αιδώ;

Είναι κάτι τέτοιες ώρες που εσύ έχεις ήδη φύγει
μα άφησες, ίσως επίτηδες, την πόρτα μισάνοιχτη.
Και δεν είναι που μ' ενοχλεί που έφυγες χωρίς να πεις λέξη
είναι που άφησες την πόρτα μισάνοιχτη
μια ακόμη πύλη με το παρελθόν
μια ακόμη μέρα στα αζήτητα
μια ακόμη ώρα που οι ουρανοί δεν θα μου δώσουν πίσω
ένα ακόμη λεπτό που η ποίηση δεν εξαργυρώνει.

...Και όλο αυτό το παρελθόν που μέσα μου ξυπνά,φλέγεται,επαναστατεί
και λαχταρά να απογκιστρωθεί από δεσμά που το αιχμαλωτίζουν
συνθλίβει τις λέξεις, το λέγειν, την τέχνη.Και έχει τη γεύση του θανάτου...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Εγώ και η άβυσσος μου
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κακοποίηση, οικοπεδοποίηση, τσιμεντοποίηση... Τόση πολύ ποίηση σε μια τόσο πεζή ζωή...
 
sofiagera
11-03-2010 @ 14:28
Και δεν είναι που μ' ενοχλεί που έφυγες χωρίς να πεις λέξη
είναι που άφησες την πόρτα μισάνοιχτη ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ, ΠΟΛΥ ΑΛΗΘΙΝΟ.ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΩΣ ΒΙΩΜΑ.......
ΚατεριναΘεωνα
11-03-2010 @ 14:36
::up.:: ::yes.:: ::up.::
elpidakwstopoulou
11-03-2010 @ 14:52
μια ακόμη ώρα που οι ουρανοί δεν θα μου δώσουν πίσω
ένα ακόμη λεπτό που η ποίηση δεν εξαργυρώνει.

Αλήθειες που όσο κι αν πονάν όσο κι αν η απουσία είναι αισθητή ..δεν μπορούν να ανατραπούν,...
πολύ όμορφο !!!! καλό ξημέρωμα ::up.:: ::hug.::
Άγγελος Αραβαντινός
11-03-2010 @ 15:08
Πάρα πολύ καλό!
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
11-03-2010 @ 21:56
::yes.:: ::yes.::
smaragdenia
12-03-2010 @ 02:41
Είναι κάτι τέτοιες ώρες που εσύ έχεις ήδη φύγει
μα άφησες, ίσως επίτηδες, την πόρτα μισάνοιχτη.
Και δεν είναι που μ' ενοχλεί που έφυγες χωρίς να πεις λέξη
είναι που άφησες την πόρτα μισάνοιχτη


πάρα πολύ όμορφο!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο