| |
Αθόρυβα τα πλήκτρα , κτυπούσαν τα καρφιά
Έσκυβε απότομα η οθόνη το κεφάλι της
στη θέα μου
Όχι από σεβασμό , από ενοχή
Ανυπόφορος ο φορητός σου , πλην απλώς μεσάζων
διεκπεραιωτής σε διανυκτερεύον γραφείο τελετών
Κτυπούσαν στα μηνίγγια τα καρφιά
Δεν ήταν πια τα νωπά καρφιά της προδοσίας
αυτά που σε σταυρώνουν ακίνητο
ν’ αδειάζεις αυταπάτες
Ήταν τα άλλα , τα ανοξείδωτα , για το φέρετρο
ενός παραμυθιού
Ταλαιπωρήθηκε από την επάρατο
του λάθος – δρόμο αδιέξοδο
Χρόνια στην εντατική
-το κεφάλαιο της ανάστασης
απλώς τόκιζε τα αργύρια-
παραμιλούσε τον επίλογό του:
Και ζήσαν αυτοί καλά…
και μη χειρότερα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
