| |
Tου Μητρου η μανα καθονταν
στην ακρη απ' το ποταμι
και συλλογαται η καψερη
το Μητσο της στα ξενα
Που να 'σι Μητσου' μ' που εφυφγεις
ζ' ν' ανταρα απ' του κουρμι σ'
σαν στεργιουσαν τ' αρχιδια σ'
κι ανταριασ' η ψουλη σ';;;
Που οταν καμαρι μ' σ' σκωνουνταν
χτυπουσαν τη καμπανα
να βρακουθουν οι εμουρφεις
να κρυψουν τα κουριτσια
κι συ σ'σ' κατσικις μ' τά 'βγαζεις
τ' ανωμαλα σ' τα βιτσια;;;
Που να 'σι Μητρου μ' που πλαλας;
ικει μες την Αθηνα;
ισυ εισι αμαθου πιδι
τσι πουστηδι δεν ξερ'ς
χουρις τη μανα Μητρου μ'
στου λεου θα υπουφερ'ς
Ελα σα πισου Δημο μου
τι καν'ς ικει στη βρωμα;;
ικει ποιος εφαγι τα Γροσια
ψαχνουν να βρουν ακομα
ημεις του γαλα τς δινουμι
ισα για του ψουμακ'ι
κι αυτη του πλαν του λιτρου
οσου ημεις τ' αρνακ'ι
Ελα σ' Πατριδα σ' γιεμ
κι ολα τα μνια πιρμενουν
λες να 'νει η κρισ'η τα πείραξει
γι' αυτο βαριανασαινουν;;;
Μπα!!!!!
Θε να 'ναι η Ανοιξη μα θες
που τη σκορπαει ο αγερας
κι ανθιζουν μελι τα γοφια
τα στηθια φτερουγανε
Μον' στου Πατερα σ' τη Ψουλη...
τα Μελισσια......δυστυχανε!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
