| |
Μας χωρίζει μισό έτος και ένα υπόλοιπο ζωής
Κι όμως θέλω πάλι εσένα να κοιτάω.
Να προλάβω να σου πω πως σ ‘αγαπάω
Πριν τον ήχο της στερνής σου αναπνοής
Να σου πω πόσο πολύ μας έχει αλλάξει
Και δε θέλω την πικρή αυτή απορία
Να ‘σαι μόνο σε μια απλή φωτογραφία
Που ούτε πίσω δεν μπορεί να με κοιτάξει
Μακάρι να μην πόνεσες την ύστερη στιγμή
Ο φόβος να μη σ ‘ είχε κατακλύσει
Για ‘κείνους που σε έχουν αγαπήσει
Στα γέλια τους που ‘γιναν στεναγμοί
Αναρωτιέμαι αν ένιωσες πως τέλειωσε ο χρόνος
Κι αν η ζωή σου πέρασε στα μάτια σου μπροστά
Ή, μήπως αν προτίμησες και τ ‘άφησες κλειστά
Για να μη δεις πως έφτασε στο τέλος του ο δρόμος
Θάνατος είναι μοναχά στις μνήμες όταν σβήσεις
Και ‘μεις δε σε αφήνουμε να πας κάπου αλλού
Θα μείνεις στα προσβάσιμα σημεία του μυαλού
Και όσο μας απέμεινε, μαζί μας να το ζήσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
