| |
| | Ο Δέκαρχος(επεισ 11) |  | | |
Σκάλιζε τη φωτιά μπροστά από την εστία της,όταν εκκωφαντικοί χτύποι στην αυλόπορτα την έκαναν να παρατήσει την μεσημεριανή προεργασία για το φαγητό και να τρέξει αλαφιασμένη προς τα κεί.Ξεμαντάλωσε βιαστικά την βαριά δρύινη πορτα σχεδόν τρέμοντας.Ενας πελώριος όγκος που έκρυβε σχεδόν το βάθος του ορίζοντα,δρασκέλισε αλλόφρων το κατώφλι,κρατώντας απ τα αυτιά δυο βρώμικα παιδικά μουτράκια.
Ηταν ο παιδοτρίβης Χαρίτων,ένας δάσκαλος απελεύθερος ,που είχε αναλάβει το δύσκολο ρόλο του γυμναστή των μικρών μαθητών του.
΄΄τι κάνατε πάλι σήμερα στον Δάσκαλο?¨¨είπε εκείνη ρίχνωντας τους άγριες ματιές, ενώ εκείνος δεν σταμάτησε να τους στρίβει τα αυτιά. .Ευσεβεστάτη Πουλχερία,δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουνε τον στίβο άνω κάτω τα δίδυμα,δεν τους αντέχω πιά !¨¨Η Πουλχερία,αφού απόσπασε τους νεαρούς βλαστούς της απ τα χέρια του Παιδοτρίβη,σφούγγισε με την ποδιά της τα βρώμικα μουτράκια,ζητώντας να μάθει τι ακριβώς έκαναν τα παιδιά της.
¨¨το παίζουνε ¨¨Δέκαρχο騨στο στίβο και απαιτούν από τα άλλα παιδιά να τους υπακούουν και όσα δεν το κάνουνε ,τα ξυλοφορτώνουν ¨¨συνέχισε τρίζοντας τους τα δόντια.
Η Πουλχερία μόλις που συγκρατήθηκε για να μη βάλει τα γέλια.¨¨ μα είναι στο αίμα τους σεβαστέ Χαρίτωνα,μη τα παρεξηγείς,παιδιά του Ερωδιού είναι άλλωστ娨
Εκείνος λές και ηλεκτρίσθηκε στο άκουσμα του ονόματος,άνοιξε το στόμα του διάπλατα.¨¨Του Δέκαρχου Θετταλού μονομάχου, που πριν εφτά χρόνια…?¨¨Τότε εκείνη γυρίζοντας το κεφάλι ,του έδειξε κάτι που ξεχώριζε στην μέση του μικρού εσωτερικού κήπου,κάτι το αμύθητης αξίας. για εκείν稨Ναί,είναι παιδιά εκείνου,που μέσα σ αυτή την λήκυθο κάνει παρέα με τον πατέρα μου τον Πλίνιο.Ο Χαρίτων ρίχνοντας από μακριά μια λυπημένη ματιά προς τα κεί,κατευθύνθηκε προς την έξοδο δακρυσμένος.,αφήνοντας τη νεαρή μάνα μόνη με τα τρυφερά βλαστάρια της.¨¨Ερωδιέ,Πλίνιε,ελάτε τώρα να σας αλλάξω χιτώνες .’Οπου ναναι θα φανεί ο πατριός σας και δεν θέλω να σας δεί σ αυτά τα χάλια.¨
Εκείνη την στιγμή φάνηκε στην είσοδο εκείνος.Ο άντρας που ποτέ δεν την άφησε μόνη,ακόμα κι όταν εκείνη αποφάσισε να μην εγκαταλείψει το σπιτικό της,που την παντρεύτηκε μένοντας μακριά από την κλίνη της,προσμένοντας με υπομονή να κατασιγάσει ο πόνος απ την ψυχή της .Την ερωτεύθηκε,αλλά με ένα τρόπο καρτερικό που μόνο σε άντρες ψυχωμένους ταιριάζει.Δεν ήθελε μόνο το πανεμορφο κορμί της να τρυγήσει,μα ολάκερο το είναι της,όταν και όποτε θα ένοιωθε εκείνη έτοιμη.
Ηταν ο Δευκαλίωνας,όπως πάντα στην ώρα του και φορτωμένος καλούδια για την οικογένεια,αλλά και δυό ξύλινα μικρά σπαθιά για τους μικρούς Δέκαρχους.
ΤΕΛΟΣ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους ! | | | |
|
χρηστος καραμανος
24-03-2010 @ 03:03 | Ηταν ο Δευκαλίωνας,όπως πάντα στην ώρα του και φορτωμένος καλούδια για την οικογένεια,αλλά και δυό ξύλινα μικρά σπαθιά για τους μικρούς Δέκαρχους!!!
πανεμορφος ΜΑΡΑΚΟΣ!!! ::up.:: ::rol.:: ::theos.:: | | Dimitri Favvas
24-03-2010 @ 18:46 | Έχεις χάρισμα να γράφεις Μαράκο. Έχεις εκδόσει, ή θα εκδόσεις κάποια από αυτά; | | marakoskevasmata
25-03-2010 @ 00:42 | όχι φίλε μου και ούτε σκοπεύω.Ειμαι νάνος για κάτι τέτοιο ::no.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
