| |
κοιτάζω ενθύμια βαλμένα με τάξη πομπική
πάνω στον τοίχο, άτοπων τόπων
που επισκέφτηκε άλλοτε η επιθυμία μας
-τότε που όλα ήταν προσιτά στη θέλησή μας-
τοπία παραθαλάσσια με δέντρα
και με ακίνητα νερά
νησάκια με άσπρα σπίτια πάνω σε υψώματα,
κάστρα, κι αρχαίες πόλεις σε ερείπια,
εξιδανικευμένα όλα απ’ την απόσταση
που ίσως να μην υπάρχουν πια
ή ίσως και ποτέ να μην υπήρξαν
ήμουν κι εδώ κι εδώ κι εκεί…
μονολογώ περνώντας από μπροστά τους
δίχως να προσπαθώ να θυμηθώ χρονολογίες,
είναι καλύτερο το "που" πολλές φορές από το "πότε"..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
