| |
«Είμαι η Δούκισσα Όλγα Εμπάγεβνα πάτερ και δεν ήρθα για μένα», επανέλαβε εκείνη ξεψυχισμένα ,καθώς ο Ρασπούτιν είχε αρχίσει να την χαϊδεύει ξεδιάντροπα στα πιο απόκρυφα σημεία του κορμιού της.
"Πρώτα πηδάμε και μετά το συζητάμε "απάντησε εκείνος γελώντας απόκοσμα.
«Χρειάζεσαι μπόλικες μετάνοιες τέκνο μου,μα και καλό οριζοντιωμένο ξεμάτιασμα»συνέχισε, δίνοντας της ένα ρουφηχτό φιλί στην γυμνή της πλάτη.
«Μα ήρθα για κάτι πολύ σοβαρό» συνέχισε εκείνη κομπιάζοντας παθιασμένα, ενώ προσπαθούσε ν απωθήσει τα βρώμικα χέρια του από πάνω της.
Τα μάτια του Γκριγκόρι Ρασπούτιν πετάχτηκαν απ τις κόγχες τους όταν έλυσα και τα τελευταία κορδόνια του κορσέ της.
Ένα αγαλμάτινο θεϊκό κορμί ξεπρόβαλε μπροστά μας ,έτοιμο για κάθε είδους φαντασίωση.
Μια Αφροδίτη της Μήλου στη κυριολεξία !Προσπάθησε κάποια στιγμή να της χουφτώσει τα αλαβάστρινα και στητά της στήθια, αλλά έφαγε ένα ξεγυρισμένο μπάτσο,που τον έκανε να χάσει τον βηματισμό του.
"Ας μη βιαζόμαστε πάτερ, έχουμε αρκετό καιρό μπροστά μας για να με ..ξεματιάσετε"του φώναξε γεμάτη θυμό και συνέχισε,«Ομως δεν ήρθα για λόγου μου, αλλά για την Τσαρίνα μας»
Στο άκουσμα του ονόματος ,ο Γκριγκόρι τράβηξε σα κεραυνοβολημένος τα χέρια του από πάνω της και μου ζήτησε επειγόντως ένα μπουκάλι βότκα.
«Ωστε η Μεγαλειότητα της με ζήτησε?» είπε βγάζοντας το φελλό με τα δόντια του και δίνοντας μου την εντολή να βοηθήσω την πανέμορφη γυναίκα στο ντύσιμο της. Άλλο που δεν ήθελε η χάρη μου !Τί καμπύλες Θεέ μου !Γιοματούλα κομματάκι και με πολλά πιασίματα ,όχι σαν τις ξερακιανές και σανιδωμένες Πρωσίδες .Αυτό ήτανε θηλυκό για ….ήμαρτον Κύριε, αλλά δεν άντεξα στον πειρασμό ο δόλιος..
Εκείνη την στιγμή ο Γκριγκόρι Ρασπούτιν βάζοντας την πιο μειλίχια και αγγελική μάσκα στο πρόσωπο του, της απεύθυνε τον λόγο
«Μα τι με χρειάζεται έμενα τον ταπεινό δούλο του Κυρίου η Μεγάλη μας Τσαρίνα ,Δούκισσα μου?» την ρώτησε κάνοντας μια θεατρινίστικη υπόκλιση .
«Θα σας εξηγήσω στη διαδρομή προς το παλάτι, Άγιε άνθρωπε. Μας περιμένει η άμαξα μου στην είσοδο, ας βιαστούμε λοιπόν» είπε εκείνη και στη συνέχεια άρχισε να κατεβαίνει με πολύ χάρη και σκέρτσο τη ξύλινη σκάλα, έχοντας ξοπίσω της δυο ξετρελαμένους αρσενικούς ,αλλά και τις κραυγές αγωνίας των αρρώστων που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους.
«που πάς πάτερ?..,μη μας εγκαταλείπεις.»
συνεχίζεται
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
