| |
| | Στιγμές |  | | |
Στιγμές, λέξεις κι εικόνες,
χαμένος στα σύμβολα μοιάζω σιωπή,
σαν γέρος προσθέτω στην πλάτη μου χρόνια,
σκυφτός κουβαλάω τη ζωή μου αιώνια…
Στριγγλίζουν απ’ το άγχος τους στις ράγες της ζωής
τα τρένα που ταξίδεψαν τις λέξεις της σιωπής…
Ήλιος που δεν σκοτεινιάζει,
μα αχτίδες σκοτεινές
του χρόνου μου όλες οι εποχές…
Ενοχές, φόβοι και πάθη,
τυφλωμένος απ’ τη λάμψη καμένων κεριών,
σαν παιδί προσπαθώ όλον τον κόσμο ν’ αλλάξω
και ψηλά, πιο ψηλά, ουρανό να κοιτάξω…
Μα αγγίζουν την ανάσα μου οι στάλες της βροχής
και παρασέρνουν στον βυθό τις φλόγες της ψυχής…
Ποτάμι που ποτέ του δεν λιμνάζει,
κυλάει απ’ το χθες
το αίμα από τις ανοιχτές πληγές…
Η θλίψη μου μορφές αλλάζει,
ανάσες κοφτερές,
κομμάτια απ’ τις σπασμένες μου κραυγές…
Ο ουρανός αστέρια μοιράζει,
λάμψεις φλογερές,
συντρίμμια απ’ τις χαμένες μου ευχές…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η Ειλικρίνεια Είναι Η Μοναδική Μου Δικαιολογία... | | | |
|
sofianaxos
30-03-2010 @ 14:41 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | γαλάζια πεταλούδα
30-03-2010 @ 22:20 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Ναταλία...
31-03-2010 @ 03:56 | Ο ουρανός αστέρια μοιράζει,
λάμψεις φλογερές,
συντρίμμια απ’ τις χαμένες μου ευχές
Υπέροχο
Καλό πάσχα ::yes.:: | | TAS
31-03-2010 @ 09:52 | ρέει η θλίψη στο φως των καμμένων κεριών . . | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
