| |
[color=fuchsia][B]ΤΟ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΑΚΙ[/B][/color]
[color=purple][B]Ακατάπαυστα φυσούσε ένα θλιμμένο δειλινό. Τα σύννεφα ανέμελα λικνίζονταν σαν άνθη μαραμένα, παίρνοντας διάφορες παραστάσεις και πλάθοντας όμορφα κάτασπρα τοπία φτιαγμένα από ατμό. Ο ουρανός σκοτείνιαζε σταδιακά και σε λίγο θα έλαμπαν στο μαύρο του βελούδο τα κίτρινα μακρινά αστέρια. Ανάμεσα στα εκατομμύρια αστέρια, υπάρχει ένα μικρό θαμπωμένο αστεράκι που έλεγε πάντοτε μία επαναλαμβανόμενη θλιμμένη ιστορία. Ήταν ευαίσθητο και αρκετά πονόψυχο. Τα υπόλοιπα άστρα σφάλιζαν τα μάτια, σφράγιζαν τα αυτιά για μην τους γεμίζει θλίψη η ζωή που αντίκριζαν και έτσι κρατούσαν πάντοτε τη λάμψη τους ανέπαφη και διαχρονική. Εκείνο όμως το αστεράκι ήταν θαμπωμένο και σκυθρωπό…σαν να είχε δραπετεύσει μια ανθρώπινη ζωή και είχε αιωνίως μετοικίσει και αγνάντευε από ψηλά, γινόμενος αυτόπτης μάρτυρας της ανθρωπότητας…
« Είδα το πρωϊνό να θρυμματίζεται από ένα όπλο. Άκουσα ένα ουρλιαχτό, κάποιον να πέφτει και κανείς να μη κλαίει. Είδα μόνο μια μητέρα να προσεύχεται για το γιο της, να τον φέρνει πίσω, να τον αφήνει να ζήσει και να μην τον αφήνει να πεθάνει. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, αν υπάρχει παράδεισος στον ουρανό; Επειδή όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο και περπατάμε κάτω από την ίδια σελήνη. Τότε γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν ένας…σαν μία ψυχή ενωμένοι;
Είδα την εσπέρα, να μαραίνονται σκιές μία προς μία….τον αμνό να ξαπλώνει για τη θυσία. Είδα τα παιδιά… τα παιδιά του ήλιου, πως θρήνησαν, πως αιμορράγησαν και πως πέθαναν. Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, αν υπάρχει παράδεισος στον ουρανό; Γιατί δεν μπορούμε να σταματήσουμε τη μάχη; ; Επειδή, όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο και περπατάμε κάτω από την ίδια σελήνη. Τότε γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν ένας…σαν μία ψυχή ενωμένοι;
Κάποιες φορές νομίζω ότι μαίνομαι …χάνουμε όλα όσα είχαμε και κανένας δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για αυτό. Αλλά στη καρδιά μου, αυτό δεν αλλάζει…πρέπει να φροντίσουμε και να φέρουμε στο κόσμο μας μερική αγάπη... αυτό έχει σημασία.
Αν υπάρχει παράδεισος πάνω από εμάς, πρέπει σίγουρα να χρησιμοποιήσουμε μερική αγάπη. Επειδή όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ήλιο και περπατάμε κάτω από την ίδια σελήνη. Τότε γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε σαν ένας…σαν μία ψυχή ενωμένοι; Επειδή όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό. Επειδή όλοι κοιτάζουμε τα ίδια αστέρια»…[/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
[color=black][B]UNDER THE SAME SUN
Music : Mark Hudson
Lyrics: Klaus Meine, Bruce Fairbairn [/B][/color]
[color=blue][B][I]I saw the morning
It was shattered by a gun
Heard a scream, saw him fall, no one cried
I saw a mother
She was praying for her son
Bring him back, let him live, don't let him die
Do you ever ask yourself
Is there a Heaven in the sky
Why can't we get it right
'cause we all live under the same sun
We all walk under the same moon
Then why, why can't we live as one
I saw the evening
Fading shadows one by one
We watch the lamb, lay down to the sacrifice
I saw the children
The children of the sun
How they wept, how they bled, how they died
Do you ever ask yourself
Is there a Heaven in the sky
Why can't we stop the fight
'cause we all live under the same sun
We all walk under the same moon
Then why, why can't we live as one
Sometimes I think I'm going mad
We're loosing all we had and no one seems to care
But in my heart it doesn't change
We've got to rearrange and bring our world some love
And does it really matter
If there's a heaven up above
We sure could use some love
'cause we all live under the same sun
We all walk under the same moon
Then why, why can't we live as one
'cause we all live under the same sky
We all look up at the same stars
Then why, tell me why can't we live as one[/I][/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
