| |
Σε προκαλώ
σε μια μονομαχία αισθημάτων
σε μια θάλασσα ανέμων και κυμάτων
σε ουρανό των κόκκινων χρωμάτων
κι όμως σε προκαλώ
σε προκαλώ
σ΄ένα δωμάτιο σκονισμένο
μόνο οι δυο και το καιρό το ξεχασμένο
να μας κοιτά σα το κριτή το διχασμένο
κι όμως σε προκαλώ
μα σε παρακαλώ εσύ κι αν με νικήσεις
κομμάτια σκορπισμένα μη μ΄αφήσεις
ούτε για λάφυρο να πάρεις τη ψυχή μου
μείνε για λίγο μόνο για λίγο εδώ μαζί μου
σε προκαλώ
σ΄έναν αγώνα , μόλις φέξει
ξέρω το όπλο σου καλά έχεις διαλέξει
από τους δυό μας μόνο ο ένας θα αντέξει
κι όμως σε προκαλώ
σε προκαλώ
χωρίς ελπίδα , χωρίς θάρρος
αυτός που χαίρετε για μένα ειν ο χάρος
κι από κερί , μικρό κερί να γίνω φάρος
κι όμως σε προκαλώ
μα σε παρακαλώ όταν θα με νικήσεις
εδώ χαράματα μονάχο μην μ΄αφήσεις
ούτε για λάφυρο να κλέψεις τη ψυχή μου
πάρε με ύστερο φιλί τη μια αναπνοή μου
μου φτάνει που σ΄αγάπησα στην άσωτη ζωή μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
