| |
Βίοι παράλληλοι
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Σε δύο διαφορετικούς τηλεοπτικούς σταθμούς είδα ,πριν δύο ημέρες, δύο ταινίες. Είχαν αρκετά κοινά σημεία. Οι ήρωες τους ήτανε παιδιά περίπου δέκα ετών. Και οι δύο ταινίες ήταν σύγχρονες. Η μία πραγματευόταν την ζωή του Αλί . Στο Ιράν. Η άλλη την ζωή του Ρίτσι στις Η.Π.Α.. Από το reach=πλούσιος.
Τα κοινά σημεία των ταινιών ήταν λίγα. Τα δύο παιδιά ήταν ταλαντούχα. Καλοί ηθοποιοί. Πανέμορφα έξυπνα παιδιά. Υπεύθυνα ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Ο ένας στην φτώχια και ο άλλος στην χλιδή. Υποδύονταν τα παιδιά που αγαπάνε τις οικογένειές τους. Το κάθε ένα με τα χαρακτηριστικά της φυλής του. Ο Αλί μελαμψός με αμυγδαλωτά πανέμορφα μαύρα μάτια. Ο Ρίτσι ,ασπρουλιάρης με γαλανά πανέξυπνα μάτια. Φρέσκιες φατσούλες .Ερμήνευαν μα πολύ χάρη τους ρόλους τους με αυτή την γλύκα της ηλικίας που δεν μπορεί παρά να σε συγκινήσει.
Οι διαφορές ήταν πολλές. Ο ένας πλούσιος και μάγκας. Έτοιμος να κάνει τα πάντα για να φτάσει ψηλά. Εν μία νυκτή φτάνει να διευθύνει όμιλο επιχειρήσεων και να διαχειρίζεται ποσά που μόνο ακούγοντας τα σου κόβουν την ανάσα. Κινείται μέσα σε κούρσες με δεκάδες σκλαβάκια γύρω του. Χωρίς να το επιθυμεί επειδή προσωρινά πρέπει να καλύψει την απουσία των γονέων του. Χωρίς την έπαρση και την αλαζονεία που του δίνει η κατοχή του χρήματος. Χωρίς την αναίδεια και την πονηριά του εξυπνάκια που ξέρει ότι το πλούτος του επιτρέπει να κάνει τα πάντα. Να μην σεβαστεί ούτε ηλικίες ούτε εμπειρίες. Να πατήσει πάνω σε πτώματα για να φτάσει στο σκοπό του. Δίνει διαταγές στους κακούς, δεν παρακαλάει. Απεχθείς όταν φτάνει στα άκρα. Θυμίζει λίγο τα παιδιά που ενώ τα αγαπάς σου έρχεται κάπου κάπου να τα βουτήξεις από το αυτί για να το συνετίσεις. Αυτά τα κακομαθημένα που σου κάνουν τα νεύρα σμπαράλια με τις υπέρμετρες απαιτήσεις τους. Παραμένει όμως ένα μικρό παιδί.
Ο Αλί είναι φτωχός και σεμνός. Με πλήρη επίγνωση της φτώχιας και της οικονομικής απραξίας της οικογένειάς του. Πρόθυμος να βοηθήσει τον πατέρα του. Έτοιμος να κάνει τα πάντα για να διορθώσει ένα λάθος του. Που έχασε τα παπούτσια της μικρής του αδερφής Ζάρα. Κάθε ημέρα τρέχει για να προλάβει να αλλάξει τις παντόφλες του με τα παπούτσια της. Λόγω καθυστέρησης, στην προσέλευση στο σχολείο , είναι στο παρά πέντε να τον αποβάλουν από το σχολείο .Τα μάτια του και ο τρόπος που απευθύνεται στον διευθυντή στο σχολείο λυγίζει όλες τις σκληρές καρδιές. Παρακαλάει με σεβασμό και τρόμο ,μήπως θα χάσει τα μαθήματα στα οποία είναι τόσο καλός μαθητής, αλλά χωρίς να πει τον πραγματικό λόγο καθυστέρησης του. Βάζει σκοπό της ζωής του να κερδίσει τον αγώνα δρόμου που έχει σαν έπαθλο ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια. Βάζει τόσο πείσμα που τελικά βγαίνει πρώτος. Και χάνει το έπαθλο. Αντί να χαρεί είναι θλιμμένος. Πως θα βρει λεφτά για τα παπούτσια της Ζάρας;
Βίοι παράλληλοι δύοικρών παιδιών. Ο ένας στην χώρα της ελευθερίας, μέσα στην χλιδή και την αναίδεια. Ο άλλος μέσα στην φτώχια και την περηφάνια του. Δύο διαφορετικοί κόσμοι. Με το ίδιο παράπονο ότι δεν μπόρεσαν να ζήσουνε σαν παιδιά. Μπήκανε απότομα στον κόσμο των μεγάλων ανθρώπων.Ενηλικιώθηκαν πριν από την ώρα τους. Δεν την χαρήκαν την παιδική τους ηλικία επειδή εξαναγκάστηκαν να αναλάβουν ευθύνες πριν από την ώρα τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
