| |
[I]Δε χωράμε μάτια μου μες τον οντά τους
λύσου από το βλέμμα σου να σε χαρώ
δες πως εκπληρώνουνε τα όνειρά τους
ντύσου πέπλο τον αυγερινό...
Μα αν .. δεν είναι να πετάξεις να μην κλαις
κι αν σκοπευεις να γεράσεις με πληγές
θάλασσα να γίνεις και να ανοιξει η γης στα δυο
την ψυχή μου να μου δώσεις και το σώμα σου εγώ...
Πάντα ξεκινούσες απ' το χώμα δάκρυ
κι έφτανες βροχή στον ουρανό
κι όλα όσα σου χάριζε το φως μ'αγάπη
τ'άφηνες σπορά στον κόσμο αυτό
Αν δεν είναι να πετάξεις να μην κλαις...[/I]
μελοποιημένο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
